ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΜΟΥ

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Γεννηθηκαμε Για Να Πιστευουμε Στον Θεο,



Ο ΑΘΕΪΣΜΟΣ μπορεί να συγκρούεται ακόμα και με τους νόμους της φύσης: η διαδικασία της Εξέλιξης έφτιαξε τους ανθρώπους έτσι ώστε να πιστεύουν στον Θεό, υποστηρίζουν επιστήμονες.
Η ιδέα προέκυψε από μελέτες όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίον αναπτύσσεται ο εγκέφαλος των παιδιών αλλά και από έρευνες στον τρόπο με τον οποίον λειτουργεί ο εγκέφαλος
κατά τη διάρκεια θρησκευτικών εμπειριών.
Οι έρευνες αυτές, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Sunday Τimes», δείχνουν ότι στη διάρκεια της εξελικτικής διαδικασίας ομάδες ανθρώπων με θρησκευτικές τάσεις άρχισαν να ωφελούνται από αυτές, ίσως επειδή η συλλογική εργασία αποδείχθηκε πιο αποτελεσματική δίνοντάς τους έτσι περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης.

Τα ευρήματα προκαλούν όσους κάνουν εκστρατεία
εναντίον της οργανωμένης θρησκείας, όπως ο επιστήμονας ....             
Ρίτσαρντ Ντόκινς ο οποίος υποστηρίζει ότι η θρησκευτική πίστη είναι αποτέλεσμα περιορισμένης μόρφωσης και «κατήχησης» στη διάρκεια της παιδικής ηλικίας.
 


Ο Μπρους Χουντ, καθηγητής Αναπτυξιακής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, πιστεύει ότι η πραγματική εικόνα είναι πιο περίπλοκη. «Η έρευνά μας δείχνει ότι:
Τα Παιδιά Έχουν Έναν Φυσικό, Διαισθητικό Τρόπο Κατανόησης Που Τα Οδηγεί Σε Κάθε Είδους Υπερφυσικά Πιστεύω Για Το Πώς Λειτουργεί Ο Κόσμος», λέει.
«Καθώς μεγαλώνουν πάνω σε αυτά τα πιστεύω απλώνουν πιο λογικές προσεγγίσεις αλλά η τάση για μη λογική υπερφυσική πίστη παραμένει και εκφράζεται μέσω της θρησκείας».
Άλλες μελέτες δείχνουν ότι είμαστε «προγραμματισμένοι» να λαμβάνουμε την αίσθηση πνευματικότητας από μια ηλεκτρική δραστηριότητα σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου όπως ο εμπρόσθιος λοβός.
Ο καθηγητής Ραδιολογίας του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, Άντριου Νιούμπεργκ, έχει εντοπίσει ότι:
Τα θρησκευτικά αισθήματα προκαλούνται από λειτουργίες στα.. «δίκτυα πίστης» που υπάρχουν στον εγκέφαλο, γεγονός που ανατρέπει την αντίληψη που υπήρχε νωρίτερα ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο ...            
«σημείο Θεού» στον εγκέφαλό μας, το οποίο ενεργοποιείται στη διάρκεια της προσευχής.
Για μας, τους ορθοδόξους, δεν γεννάται θέμα δικτύων πίστης, αλλά εμπειρικής γνώσης του Θεού,
πρόσωπο πρός Πρόσωπο.
Για τους Ορθοδόξους ο Θεός είναι Πρόσωπο.
Ο Χριστός, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος,       έρχεται σε επαφή μ αυτόν που τον αναζητά με καθαρή καρδιά.
Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία..οτι αυτοί τον Θεόν όψονται..

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΠΡΟΫΠΟΘΕΤΗ Ή ΠΟΝΟΣ;


Εδώ και 2 χρόνια, η ελληνική πραγματικότητα, κυριαρχείται απο μια..απόλυτη λαγνεία της ευτυχίας...του πόνου, της απόγνωσης, της κατάκρισης, του μίσους, του φθόνου, της απαξίωσης, και του εκμηδενισμού..
Εξηγούμαι: Οι κρατούντες διαχειρίστηκαν δισεκατομμύρια προκειμένου να μας χαρίσουν ένα ψεύτικο όνειρο. Αρχικά την υπερηφάνεια των εξωνημένων , άνευ ουσίας, πλημμυρισμένων με..αναβολικά Ολυμπιακών αγώνων, και στη συνέχεια, στον απόηχο, ένα διάλλειμμα ραστώνης και υπερδανεισμού για αγορά ονειρων...
Οταν τα όνειρα όμως,καταντούν αγοραία, όπως ο θλιβερός έρωτας, τότε ο άνθρωπος είναι πλέον ώριμος να δεχθεί τον πόνο..την οδύνη, που είναι όπως το ουδέτερο στην..ηλεκτρική μας παροχή..Οπου για να έχουμε ροή ενεργείας, χρειάζονται και τα δύο...Φάση, Και Ουδέτερο..Ευδαιμονία Και Πόνος..
Ετσι όλα αυτα τα χρόνια..βιώνουμε μια  κυρίαρχη ευδαιμονο-λατρεία.. κι από την άλλη νοιώθουμε κάθε μέρα τις συνέπειες  της απίστευτης οδύνης του ανθρώπινου ευτελισμού.. Αν όμως το σκεφτούμε συνετώτερα.. Ο πόνος είναι πέλαγος απέραντων δυνατοτήτων...που Όταν αξιοποιηθεί θεραπεύει όντως τον άνθρωπο.
 Η ασθένεια έγκειται στην ψευδαίσθηση της υπερηφάνειας, ότι κάτι είμαστε..κάτι επετύχαμε...Κλέψαμε μια δυο στιγμές δημοσιότητας... Κι όμως όσο πόνο κι αν υποφέρουμε, αν δεν τον αξιοποιήσουμε κατάλληλα, άδικα πονάμε... γιατί μας λείπει η μετάνοια... Και μετάνοια είναι η αναγνώριση του γεγονότος ότι ζούμε κατα χάριν..ότι δεν ειμαστε προσωπα εκ γενετής, αλλά μόνο χάριν δωρεάς.
 Ο πόνος, ο κάθε είδους, ο σωματικός, ο πονοκέφαλος, ο μυϊκός, αλλά κι ο φοβερός ψυχικός.. καθαρίζει την καρδιά αλλά προσωρινά, η μόνιμη κάθαρση έρχεται όταν η καρδιά πλημμυρίσει από την χαρά της Χάρης:
" Όταν η χαρά αρχίσει να γεννιέται μέσα στην καρδιά, τότε ο άνθρωπος ξεχνά την κούραση, τα βάσανα, το φόβο του θανάτου. Είναι σίγουρος γι’ αυτό που ζει γιατί είναι τελείως μεθυσμένος, τόσο που αν θελήσει να δοξολογήσει τον Θεό και να εξομολογηθεί τη χαρά του δεν το μπορεί. Η γλώσσα του σπαρταρά από τη χαρά αδυνατώντας να Τον δοξολογήσει, μόνο ψελλίζει σαν βρέφος, και μιλά στον Θεό σαν μικρό παιδί που μιλά στον πατέρα του. Η μεθυστική αυτή χαρά καθαρίζει την καρδιά" (Αββά Ισαάκ, Τόμος Β1, Λόγοι Α’ – Γ’, Γ’. Ποικίλα Γνωστικά Κεφάλαια ...)
 
"79. Όταν ο ασκητής, κατορθώσει να αποκτήσει την χαρμόσυνη τούτη ελπίδα, τότε παύει κάθε πόνος, και τα βάρη της εργασίας του ελαφραίνουν.
Αφήνει πλέον την διακονία του φόβου, Και Αρχίζει Να Εργάζεται Την Διακονία Της Αγάπης.
Ενώ πριν ο μακρύς δρόμος που είχε μπροστά του τον φόβιζε, τώρα η καρδιά του, λυτρωμένη από τον φόβο, αποκτά σιγά σιγά ακλόνητη πίστη. Με σταθερή καρδιά και νου υψηλό, ο ασκητής αυτός δεν στρέφει πλέον ποτέ το βλέμμα στον κόσμο τούτο. Κι από τούτην την στιγμή, μια ελπίδα των μελλόντων ενεργοποιείται μέσα στην ψυχή του, και την πλημμυρίζει διαρκώς με χαρά.
Ο κόσμος χάνεται από τα μάτια του, χωρίς να ξέρει το πώς. Το μόνο που γνωρίζει η ψυχή του είναι να αγάλλεται κάθε στιγμή, σαν να κατοικούσε ήδη στον νέο κόσμο".
Βέβαια στην πορεία του κανείς προς την αναζήτηση του θελήματος του Θεού θα κλιθεί να κάνει επιλογές που ο φυγόπονος θα αποφύγει, οπότε χρειάζεται μιαν ετοιμότητα για αποδοχή του πόνου, αλλά άλλο αυτό και άλλο η.. καλλιέργεια της φιλο-πονίας ,που έχει σαν συνέπεια την συνακόλουθη αύξηση της αίσθησης της υπερηφάνειας που εμφιλοχωρεί Ακόμη Και Εν Τη Ταπεινώση Του Συντετριμμένου Ασκητή.
..ότι.. κάποιος είμαι, δηλαδή ..Παντού παγίδες, για τον χριστιανό, που μακρυά απο τον Ποιμένα-Γέροντα, πασχίζει να κρατήσει ζωντανή την αίσθηση της προσωπικότητάς του, που απ την άλλη, προσπαθεί, να επιβιώσει σε ένα νοσηρό περιβάλλον, γεμάτο τοξικά στοιχεία, που τον σπρώχνουν στην άβυσσο της ανυπαρξίας..