Η ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΣΤΟΝ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ

Ο καλός φίλος και θεολόγος Πώλ Μ. μου έστειλε ένα κειμενό του, που το βρήκα πολύ ενδιαφέρον, μια και μιλά για ένα ογκόλιθο της ρωσσικής λογοτεχνίας, και ένα θέμα εξόχως βαθύ και ¨ταλαιπωρημένο¨, Αυτό της οντολιγίας του Προσώπου,μέσα απ το Εργο του Ντοστογιεφσκι.

ΤΟ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ, ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ     

Φ. ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ

Μεγάλοι συγγραφείς και άνθρωποι του πνεύματος μίλησαν για τον πόνο,με πρώτο και καλύτερο τον τον Φ. Ντοστογιέφσκι. Στο έργο του, ο πόνος έχει κυρίαρχη θέση, και μας ανοίγει καινούργιους δρόμους στην πορεία μας μεσα σ΄αυτόν τον κόσμο.

Αντιμέτωπος σ' όλη του τη ζωή με το μηδέν,γιατί αυτό ήταν για τον      Φ. Ντοστογιέφσκυ ο πόνος:

το μηδέν,και ο θάνατος,

θέλησε να δώσει μια απάντηση ,οχι τόσο σε έμας, αλλά κυρίως στον εαυτό του.

 Οι ήρωές του δεν είναι παρά τα κομμάτια τού είναι του που παίρνουν σάρκα και οστά μέσα στα έργα του.

Το έργο τού Ντοστογιέφσκι είναι έργο αυτοβιογραφικό.

Είναι ο εαυτός του που μέσα από την πάλη των ηρώων του ,από έργο σε έργο, μεταμορφώνεται.

 Κάθε του διήγημα είναι ένα βήμα προς την ωριμότητα και την ολοκλήρωση.

 Έτσι ξεκινά με τον ήρωα του υπογείου,τον παίκτη και αργότερα στους Δαιμονισμένους ,τον Ρασκόλνικοφ .

Ήρωες αυτοκαταστροφικοί,γεμάτοι πάθη που κάνουν δυστυχισμένους όσους σχετίζονται μαζί τους. Ήρωες ενός υπόγειου κόσμου,του υποσυνείδητου  κόσμου τού Εγώ ,όπου κυριαρχούν φόβοι πάθη και ενορμήσεις που καταλαμβάνουν το Εγώ αναγκάζοντας το να άγεται και να φέρεται απο αυτό.

Το Εγώ των ηρώων,δηλάδη τού συγγραφέα, είναι σε διάσταση,σε πάλη και πάντα βυθίζεται στα σκοτεινά βάθη της Ύπαρξης.

Η αμαρτία,η απελπισία, η αυτοκτονία, δηλαδή ο θάνατος, είναι το περιεχόμενο της ύπαρξής τους που δεν μπορούν να δεχτούν.

Και να το παράδοξο:

η μεταμόρφωση,η αλλαγή του Είναι,το φως στα σκοτάδια τής ύπαρξής Του έρχεται με τον εγκλεισμό Του στο κάτεργο [πραγματικό γεγονός] όπως περιγράφεται στο βιβλίο του

¨Αναμνήσεις απο το σπίτι τών πεθαμένων¨.

Εκεί ο πόνος δεν είναι μόνο εσωτερικός, αλλά και πραγματικός.         Η στέρηση τής ελευθερίας και η σκληρές συνθήκες διαβίωσης τον κάνουν να εσωτερικεύσει αυτόν τον πόνο.

Ταυτίζεται με τους συγκρατούμενούς του. Το Εγώ του σμικρίνεται ,δεν υπάρχει ,χάνεται. Ο πόνος γίνεται η βαρύτητα που τον εξαφανίζει. Και τότε αντί να δειλιάσει, να τρελαθεί να θέλει να πάρει εκδίκηση, εκείνος νιώθει να ελευθερώνεται να αγκαλιάζει τα βάσανα των άλλων.

Μια καινούργια ζωή γεννιέται μέσα του, ζωή πραγματικής ελευθερίας.

¨Αμήν αμήν λέγω υμίν εαν μη ο κόκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη...πολύν καρπόν φέρει¨.[Ιωάν. Ιβ' 24].  

 

Αυτή η πορεία είναι πορεία προς την.. συνείδηση .

Το άτομο μεταμορφώνεται σε πρόσωπο.

Ο συγγραφέας μάς αφήνει το τελευταίο και σημαντικότερο έργο του, τούς¨Αδελφούς Καραμάζωφ¨ 

όπου βάζει μέσα σε όλους τούς άλλους χαρακτήρες και έναν διαφορετικό:

Οπως, ας πούμε, Στον Αλιόσα.. Τον πιστό και ταπεινό Αλιόσα,  που είναι ο ελεύθερος άνθρωπος, και  που μέσα του βρίσκεται ..

η Βασιλεία των ουρανών.

Είναι σκόπιμο να τονίσουμε οτι ο Φ. Ντοστογιέφσκι είχε σκοπό μετά τους αδελφούς Καραμαζώφ να γράψει ένα διήγημα για τον Αλιόσα,όμως δεν πρόλαβε.

Η πορεία λοιπόν προς το πρόσωπο βλέπουμε να επιτυγχάνεται μέσα από τον πόνο.

Αν έρθουμε στα Ευαγγέλια Ο Κύριος μας τον ονομάζει Σταυρό...

¨Απαρνησάσθω εαυτόν¨ .. αράτω τον σταυρόν σου και ακολουθει μοι¨ . 

Ο λόγος Του άλλωστε...για να κερδίσεις τη ζωή σου πρέπει να την χάσεις...τι είναι; ένας διαρκής σταυρός και πόνος. 

Τι σταυρός όμως; Σταυρός που οδηγεί στην Ανάσταση,στη Βασιλεία των Ουρανών.. στο Χριστό.

Ο Αλιόσα είναι ¨πάνω στον σταυρό¨ αλλά χαίρεται,αγαπά, συγχώρει, γίνεται πρόσωπο που κοινώνει με τους ανθρώπους και το Θέο.

O σταυρός για τούς ανθρώπους είναι αποτέλεσμα ταύτισης με το κακό και προϊόν μίσους.

Ο Σταυρός του Χριστού είναι ηθελημένη ταύτιση μαζί Του που οδηγεί σε εναν καινούργιο Ελεύθερο άνθρωπο,  Χριστοποιημένο...

΄΄Ζω δε ουκέτι εγώ ζει δε εν εμι Χριστός΄΄.

Αυτή η πορεία μας απ'τα διάφορα προσωπεία στο Πρόσωπο γίνεται πορεία Σταυρική .

Ετσι ο πόνος γίνεται γεγονός Σωτηριολογικό.

Η ψυχή έχει την έφεση και την διάθεση να διασπάται και να σκορπίζει διά των αισθήσεων στον εξωτερικό χώρο με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό του Εγώ.

Ο πόνος τώρα μπορεί να γίνει η ενοποιητική δύναμη όλων των μερών της ψυχής και να στρέψει τον άνθρωπο στα βάθη τού Είναι του.Συνέχει και καλιεργεί την ψυχή. Την ετοιμάζει να δεχτεί το Σπόρο.O άνθρωπος κενώνεται,ταπεινώνεται και αφήνει χώρο στο Θείο.

Δεν παραβλέπουμε οτι αυτό ενέχει τον κίνδυνο της αποπνευματοποίησης.Οι άνθρωποι επιζητούν την ευδαιμονία και οχι τον πόνο. Σύνθημα όλων είναι΄΄να περνάω καλά΄΄.

Ο θάνατος απωθείται. Στις περισσότερες περιπτώσεις όταν έρθει η οδύνη,η αρρώστεια και η απώλεια αγαπημένων προσώπων, η ύπαρξη γίνεται τελείως αρνητική.

Πολεμά τη φύση και το Δημιουργό. Εδώ αξίζει να παρατηρήσουμε την τάση του σημερινού καταναλωτικού ανθρώπου να απωθεί το μηδέν ή και να συμβιβάζεται μαζί του.

Το Εγώ χάνει τον προορισμό του. Εκπίπτει στη ζωώδη κατάσταση.

΄΄Δεν βαριέσαι ολοι θα πεθάνουμε αρκεί να περνάμε τώρα καλά΄΄ακούμε συχνά.

Δηλαδή ταύτιση μας με το ζωικό βασίλειο. Το ίδιο θα έλεγε και το κατοικίδιο μας αν μιλούσε. Μα ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί για πολύ μεγαλύτερα πράγματα. Η ζωή δίδεται ως δωρεά για εναν υπέρτατο σκοπό. Ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς όταν τον ρωτούσαν γιά την Σερβία και τις εκεί γεωπολιτικές εξελίξεις έλεγε οτι δεν του φτάνει μια μικρή Σερβία. Η ανθρώπινη ύπαρξη είναι κάτι συμπαντικό, μεγάλο. Δεν με χωράει η Σερβία έλεγε ο π. Ιουστίνος και δεν με χωράει ούτε το Σύμπαν ολόκληρο. Διαρκώς εσταυρωμένος ο Αγιος με την αγάπη του αγκαλιάζει τα σύμπαντα, την ανθρώπινη φύση, ολόκληρη την κτίση. Γίνεται Θεοειδής.

 

 Ο Σταυρός πλέον εκλαμβάνεται ως Δωρεά. Ο πόνος παίρνει διαστάσεις υπαρξιακές. Πέραν των δυσμενών συνθηκών η ύπαρξη νιώθει απομονωμένη, φυλακισμένη. Φωνάζει δυνατά και αναζητά το Δημιουργό της. Είναι ο Αδάμ έξω απ'τον παράδεισο. Ετσι αναδύεται το Πρόσωπο, ο διαρκώς Μετανοών άνθρωπος. Το οντολογικό περιεχόμενο τού Προσώπου γίνεται ο πόνος ως Υπαρξιακό γεγονός που παίρνει παγκόσμιες διαστάσεις και οδηγεί το Εγω στην πληρότητα του Θείου Είναι.

Το Ον παύει να ζει στη μόνωση, ειναι σε σχέση με ολη την ανθρώπινη Φύση, με όλο τον Αδαμ.

Η Οντολογία Του γίνεται ΑΓΑΠΗ, ΑΓΑΠΗ ΣΤΑΥΡΙΚΗ.

 

ΑΧ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΜΑΣ..

Αντιγράφω απ την Εκκλησιαστική Παρέμβαση του Μαρτίου 2011 ένα χρονογράφημα που ξεχειλιζει τρυφερότητα. Το έγραψε η κ. Ζωή δενδραμή.

Αξίζει να του αφιερώσετε μόλις 5 λεπτά να το απολαύσετε.

ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΕΣ-ΣΟΦΕΣ

τής Ζωής Δενδραμή

Ήμουν πολύ τυχερή στήν ζωή μου, πού γνώρισα τίς δυό γιαγιάδες μου, τίς μητέρες καί τών δυό γονιών μου. Μ' αγαπούσαν πολύ καί μέ συμβούλευαν συνέχεια χωρίς νά αντιλαμβάνομαι τότε πόσο σοφές ήταν οι κουβέντες τους. Κουβέντες διδάγματα πού καθημερινά σχεδόν σκουντουφλάνε στό υποσυνείδητό μου, προσπαθώντας νά κάνουν θόρυβο γιά νά τούς δώσω σημασία. Νά με ταρακουνήσουν, νά μέ ξυπνήσουν. Νά μήν ξεχάσω όσα οι «αγράμματες» εκείνες γυναίκες μέ δίδαξαν. Εκτός από τίς συνηθισμένες συμβουλές (πού δίνουν όλες οι γιαγιάδες στά εγγόνια τους), μέ μάθαιναν πρώτα απ' όλα πώς νά είμαι καλή νοικοκυρά. Πώς νά ανοίγω φύλλα γιά πίτα, πώς νά φτιάχνω ψωμί, νά διαλέγω τίς φακές κλπ. Μέ μάθαιναν όμως καί πώς νά αυτοσυντηρούμαι γιά νά μήν έχω κανέναν ανάγκη, όπως έκαναν κι εκείνες.

 Πώς, δηλαδή, νά καλλιεργώ διάφορα λαχανικά στόν κήπο, νά αρμέγω τήν κατσίκα, νά περιποιούμαι τίς κότες, τά κουνέλια, νά πλέκω, πώς νά στοιβάζω ξύλα στό τζάκι γιά καλύτερη φωτιά καί όλες αυτές τίς δουλειές πού γιά εκείνες ήταν δεδομένο ότι έπρεπε κάθε κορίτσι νά ξέρη. Απαραιτήτως!

Ανάμεσα στ' άλλα έβρισκα επίσης πάρα πολύ ενδιαφέρουσες τίς γνώσεις τους γιά διάφορα θαυματουργά γιατροσόφια, χρησιμοποιώντας υλικά από τήν φύση, όπως χαμομήλι, σκόρδο, τσουκνίδα, κρεμμύδι, λεμόνι κ.ά., πού επιβαλλόταν νά τά γνωρίζουν γιατί δέν υπήρχαν στήν εποχή τους φαρμακεία.

Οι «παλιοί» ήξεραν πάντα τί νά πιούν, όταν είχαν πονόλαιμο, πονόκοιλο, τί νά βάζουν πάνω σέ μιά πληγή, αλλά καί πώς νά βγάλουν έναν δύσκολο λεκέ από τά ρούχα χρησιμοποιώντας π.χ. ξύδι ή χυμό ντομάτας, καθώς καί πώς νά φτιάχνουν αλισίβα από στάχτη, τό καλύτερο απορρυπαντικό ρούχων.

Ό,τι χρειάζονταν γιά τήν διαβίωσή τους τό έφτιαχναν μόνες τους.

Οι γιαγιάδες μου όμως, δυστυχώς, έφυγαν γιά τήν άλλη, τήν αιώνια ζωή, πρίν ακόμα κλείσω τά 18.

Πρίν καλά καλά εμπεδώσω όσα ήθελαν κατά βάθος νά καταλάβω. Η απουσία τους μού ήταν πολύ αισθητή. Ένοιωθα ότι έλειπαν κομμάτια τού εαυτού μου, πού μόνον εκείνες μπορούσαν νά συμπληρώσουν.

Αυτές οι απλές αγνές συμβουλές τους μέ τήν αυστηρή, αλλά τρυφερή συγχρόνως ματιά, ήταν «τροφή» γιά μένα, αστείρευτης αγάπης καί γνώσης πού δέν τήν βρίσκεις σέ κανένα βιβλίο.

Από τότε πού τίς έχασα, όποτε τύχαινε νά βρεθώ μέ ηλικιωμένα άτομα, πάντα τά πλησίαζα μέ αγάπη καί μέ λαχτάρα προσπαθούσα νά αποκομίσω, όσο τό δυνατόν περισσότερα, από τήν ανεξάντλητη πηγή τών εμπειριών καί αναμνήσεών τους. Έτσι ακριβώς, όπως έκανα μέ τίς γιαγιές μου. Τό ίδιο συνεχίζω νά κάνω καί σήμερα. Προσπαθώ νά σκαλίσω καί τήν πιό μικρή κρυφή γωνιά τού μυαλού τους, νά φέρω στήν επιφάνεια διάφορες λεπτομέρειες τής ζωής τους καί νά διδαχθώ από αυτούς. Συναντώντας σήμερα γιαγιάδες καί παππούδες πολλές φορές μάς φέρνει η κουβέντα καί στό θέμα τής οικονομικής κρίσης. Όλοι τους σχεδόν σχολιάζουν μέ τόν ίδιο τρόπο τήν σημερινή κατάσταση. «Άσε μας εμάς, παιδάκι μου» μού λένε. «Εμείς έχουμε ζήσει καί στήν Κατοχή. Παλέψαμε μέ τόν κατακτητή, τήν πείνα καί τήν ψείρα. Έχουμε περάσει πολύ χειρότερα.

Ακόμα κι άν μάς κόψουν τήν σύνταξη, εμείς πού ζούμε στήν επαρχία δέν θά πεινάσουμε ποτέ. Θά πάμε νά μαζέψουμε χόρτα νά φάμε, θά κόψουμε φρούτα από κανένα δένδρο, θά βγάλουμε λάδι από τίς ελιές μας, θά μαζέψουμε ξύλα γιά νά πυρωνόμαστε στό τζάκι.

Αλλοίμονο σέ εκείνους πού ζούν στίς πόλεις καί δέν έχουν μιά στάλα γή γιά νά φυτέψουν. Αλλοίμονο περισσότερο στούς νέους πού δέν ξέρουν νά ξεχωρίσουν ποιά αγριολάχανα είναι φαγώσιμα γιά νά τά μαζέψουν. Τά νέα παιδιά σκεφτόμαστε καί κλαίει η ψυχή μας».

Αυτά μού λένε οι σοφοί φίλοι μου καί τότε σκέφτομαι:

«Άχ, καλές μου γιαγιές... Πόσο δίκηο είχατε, όταν θέλατε νά μού μάθετε τόσα απλά, αλλά σημαντικά πραγματάκια. Άλλοτε σάς άκουγα καί άλλοτε γέλαγα, νομίζοντας ότι δέν θά χρειαζόταν ποτέ ούτε κάν νά τά ξαναθυμηθώ. 

Μακάρι νά κατέγραφα σ' ένα χαρτί όσα μού λέγατε. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι νά θυμόμασταν τίς συμβουλές τών γιαγιάδων καί τών παππούδων μας. Τί ωραία καί μεγάλη εκδίκηση θά ήταν πρός τήν κάθε κυβέρνηση, άν ξέραμε πώς νά αυτοσυντηρούμαστε, χωρίς νά χρειάζεται νά πάμε στό σούπερ μάρκετ, στόν φούρνο, στόν γιατρό, στό φαρμακείο, στό συνεργείο, στήν πιτσαρία, στό κομμωτήριο, στήν τράπεζα, στήν εφορία...

Νά μήν είχαμε ανάγκη από αυτοκίνητο, υπολογιστή, πλυντήριο, κινητό τηλέφωνο, πιστωτικές κάρτες...

Άν ζούσαν οι γιαγιάδες μας θά τά κατάφερναν. Μάλιστα θά γέλαγαν μαζί μας, άν μάς έβλεπαν πόσο εξαρτημένοι είμαστε από άψυχα αντικείμενα. Θά έκλαιγαν όμως βλέποντας πόσο "ξένοι" είμαστε μεταξύ μας. Πόσο μίσος, ζήλεια, αγένεια, φιλαργυρία, ψέμα καί υποκρισία κυριαρχεί στήν ψυχή μας.

Καί δέν φτάνει πού "εξοντώνουμε" τόν πλησίον μας σέ κάθε ευκαιρία, κάνουμε καί ό,τι είναι δυνατόν γιά νά καταστρέψουμε καί τόν πλανήτη μας, εφόσον αυτό μάς επιφέρει κέρδος.

 Άχ, καλές μου γιαγιάδες, μακάρι νά σάς είχα πάλι κοντά μου νά μέ συμβουλεύατε πώς νά αντιμετωπίσω τά διάφορα προβλήματα. Άχ, καλές μου γιαγιούλες, τί τυχερές ήσασταν πού ζήσατε μιά άλλη εποχή... Αναρωτιέμαι...

Όλοι αυτοί πού μάς κυβερνάνε δέν γνώρισαν ποτέ γιαγιά;»

Η ΟΝΤΩΣ ΑΡΕΤΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ

ΤΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ ΤΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ

1.    Είπε γέρων: Σήμερα κοιτάζουμε να αγιάσουμε με λίγο κόπο.
2.    Είπε πάλι. Όσο περισσότερο κοπιάζεις, τόσο περισσότερη χάριν και χαρά απολαμβάνεις. Και συνέχισε.

Μπορούσε να πληρώσει την καρδιά μας ο Θεός

Με Τόση Μακαριότητα Και Αγάπη Και Θείον Έρωτα, ώστε να πέσουμε κάτω, μην αντέχοντας αυτήν.

Αλλά τότε θα εγκαταλείψουμε τα μοναστήρια και θα Κλεινόμασταν Στα Σπήλαια.

Οι κοσμικοί θα εγκατέλειπαν τις υποθέσεις τους και τις φροντίδες τις οικογένειας και τα παιδία τους.

Γι΄ αυτό ο Θεός που είναι αγάπη,

ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΛΗΡΟΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑ. 

3.    Είναι βαρεία η καλογερική Γέροντα; Ρώτησαν κάποιον σοφό μοναχό.
Δεν είναι βαριά. Έρχεται καιρός που, όταν λησμονήσεις τον εαυτό σου, βλέπεις ότι είναι το πιο ανάλαφρο φορτίο – είπε. 

4.    Είπε ένας ερημίτης. Αν όσα χρωστάς σ` αυτήν την ζωή τα ξεπληρώσεις τότε σώζεσαι.

Αν φας όμως και καμία παραπάνω, παίρνεις και κανένα φράγκο παραπάνω.

Αν φάει κάποιος ξύλο άδικα, τότε έχει καθαρό μισθό.

Πολλές φορές δηλαδή, ανθρώπους με πολλή καλή ζωή συμβαίνει να τους βρίσκουν τα χειρότερα.

Εάν ο Θεός επιτρέπει, γιατί επιτρέπει;
Ας φέρω ένα καλό παράδειγμα.
ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΛΗ ΚΑΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. ΚΑΙ Ο ΑΝΔΡΑΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ.

ΌΛΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΝΤΑΙ, ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ Κ.Λ.Π.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΕΡΝΑ ΕΝΑΣ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΣ Η ΤΡΕΛΟΣ, ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΝΕΙ.
Στα καλά καθούμενα. Μετά, όσοι άνθρωποι είναι απομακρυσμένοι από τον Θεό, λένε.
Για δες τον. Βλέπετε; Πηγαίνει με το σταυρό στο χέρι για αυτό το έπαθε. 

Αυτό είναι ΑΝΑΙΔΕΙΑ.

ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΤΑΙΝΕ ΚΑΘΟΛΟΥ,

ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΕΛΕΙΟΥΣ ΑΝΑΙΔΕΙΣ ΝΑ ΛΕΝΕ, ΟΤΙ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΚΑΛΟΣ ΛΗΣΤΗΣ.
Τι βλέπουμε στους δυο ληστές;

Ο ένας έβρισε τον Χριστό, αν είσαι Θεός κατέβα κάτω κ.λ.π. λέει ο άλλος. Δεν φοβάσαι τον Θεό;

Εμείς δικαίως ταλαιπωρούμαστε. Ο άνθρωπος δεν έκανε τίποτα. Δεν φοβάσαι τον θεό; 
Δηλαδή, για να δώσει ο Θεός την ευκαιρία στους αναιδείς να συνέλθουν, επιτρέπει να πάθουν μερικοί, χωρίς να φταίνε.
ΕΝΩ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Στο παράδεισο ο θεός πιστεύω δεν θα τους πει.

Καθίστε σε αυτήν τη θέση. Αλλά διαλέξτε τον καλύτερο τόπο. Καταλάβατε; Έτσι είναι.

ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΜΑΣ

ΤΑ ΧΑΝΟΥΜΕ ΟΛΑ. 

ΧΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΜΑΣ, ΧΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΣΘΟ ΜΑΣ.

5.    Ρώτησε κάποιος ένα γέροντα, πόσα χρόνια έχει στο Άγιο Όρος και του απάντησε.
Χρόνια πολλά έχω, ΠΡΟΚΟΠΗ ΔΕΝ ΈΧΩ.

Και τα τσακάλια στην έρημο ζουν, αλλά τσακάλια μένουν. 

6.    Είπε γέρων. ΌΣΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΕΡΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΤΟΣΟ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΖΗΤΑΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΖΩΗ. 

7.     Συμβούλευε ένα φωτισμένος μοναχός:

ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑ.

8.        Έλεγε ο γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής.
Ο κυριότερος σκοπός του διαβόλου είναι:

 να κτυπήσει την πίστη

και έτσι να ρεζιλέψει τον ανθρωπο ως προδότη και αρνητή. 

9.    Μου είπε κάποτε προ ετών ο σεβαστός γέρων Γεράσιμος ο Υμνογράφος:

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέει ότι:

 Το Μονο Το Οποιο Αδυνατει Να Πραξει Ο Παντοδυναμος Θεος Είναι:

 Το Να Ενωθει Με Τον ΑΚΑΘΑΡΤΟ Ανθρωπο.

ΣΕ ΑΥΤΟ ΑΔΥΝΑΤΕΙ. 

10.  Έλεγε σε εμάς ο γέρων Μόδεστος ο Κωνσταμονίτης.

ΈΧΕΤΕ ΤΗΝ ΕΚΟΥΣΙΑ ΤΥΦΛΩΣΗ:

ΜΗΝ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ. 

11.  Eίπε γέρων. Το θέμα της σωτήριας μας δεν είναι θέμα ευκαιρίας ή σύμπτωσης, Αλλά Θέμα Εργασίας Και Βίας. «Βιάστε αρπάζουσιν την Βασιλεία των Ουρανών».

ANTIAIMOΠETAΛIAKA..ΑΝΤΙΘΡΟΜΒΟΤΙΚΑ..SINDROM, PLAVIX..

Καλό θα ήταν να μην γνωρίζαμε ούτε το όνομά τους, ούτε τις ιδιότητές τους..ΑΝΤΙΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΑΚΑ..ΑΝΤΙΘΡΟΜΒΟΤΙΚΑ.. και να εξακολουθούσαμε να περνάμε τις μέρες της ζωής μας με ειρήνη,και  χαρά, μετριάζοντάς, και μετ ευτελείας..φιλοσοφούντες..

Ελα όμως που το πείσμα και η ξεροκεφαλιά, μας έφεραν στα επείγοντα κάποιου εφημερεύοντος Νοσοκομείου, κι οταν , μετά απο αρκετές μέρες, το εγκαταλείψαμε...φτύνοντας στον κόρφο μας απ όσα τραβήξαμε με τις...αποκλειστικές νοσοκόμες.. 

       

( παγκόσμια πρωτοτυπια και πρωτοπορία της χώρας και του..Εθνικου.Συστήματος Υγείας μας, που εγκαινίασε ο μακαρίτης Γ. Γενηματάς, με άπειρες ελπίδες και τυμπανοκρουσίες, και τα τρωκτικά του ( του συστήματος) το κατήντησαν ένα ερείπιο, φυματικό, που περιμένει να καταλήξει...),

μεταξύ των φαρμάκων που συνέστησαν οι..
( πραγματικοί ήρωες..οι ειδικευόμενοι γιατροί, γιατί ούτε επιμελητή, ούτε Διευθυντή είδαμε..)..
ΗΤΑΝ..επι τέλους τόπα:

είτε το SINDROM είτε PLAVIX..

Τόνισαν δε για να το καταλάβουμε οτι θα το παίρνουμε για όλη μας τη ζωή...

Πόσο ανατριχιαστικό ακούγεται αυτό:

 ΓΙΑ ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΖΩΗ...

Αμέσως ο..φόβος σαν άριστος υποβολέας σου λέει:

ΑΡΑ λίγος καιρός σου μένει...

Γύρισες στο σπιτάκι σου, που τώρα άρχισες να το βλέπεις με άλλο μάτι. Πέταξες απ το ψυγείο τα βρωμοσάλαμα, τις μορταδέλες, τα μπέϊκον, όμως έκρυψες στο βάθος εκείνα τα υπέροχα λουκάνικα με πράσο και πορτοκάλι..

Απ την επόμενη ημέρα αυστηρό πρόγραμμα στο φαγητό και ακριβώς την ίδια ώρα κάθε μέρα ( ας πούμε στις 12.00) Το αντιαιμοπεταλιακό μας...Κι επειδή το ξεχνάμε συνήθως, να η,...ας πούμε ένα όνομα, Κατερίνα μας, να βάζει τις φωνές, και να γκρινιάζει οτι πάντα το ξεχνάμε..

Αντε να της εξηγήσεις οτι ..έχεις απωθήσει όλο το συμβάν στο βαθύτερο ασύνειδητο, και αρνεισαι πεισματικά να το κρατήσεις στα.. επέιγοντα...

Ολα καλά μέχρι εδώ ,όμως τί ακριβώς μας είπε ο γλυκούλης, λεπτεπίλεπτος γιατρούλης την τελευταία μέρα για κάποια εξέταση που πρέπει να κάνουμε κάθε 10-15 μέρες;

Πώς την είπε την εξέταση βρέ Κατερίνα;

Νομίζω προθρομβίνη, και τρία αγγλικά γράμματα: IRN.

Και τί είναι ακριβώς αυτό το πράγμα;..

Να ρωτήσουμε το φίλο μας.. Να λοιπόν πώς μου ήρθε το τηλεφώνημα.

Ετσι λοιπον για τον καλό και παλιό μου φίλο, θα σας πώ λίγα λόγια και πάλι..για την πολύτιμη αυτή εξέταση..

Χρόνος Προθρομβίνης,

International Normalized Ratio Διεθνές Κανονικο-ποιημένο Πηλίκο,και να το.. INR

Ετσι λοιπόν...κάνουμε το INR..Για να ελέγξουμε την αποτελεσματικότητα της αντιπηκτικής φαρμακευτικής αγωγής η οποία εμποδίζει τη δημιουργία θρόμβου, και επιπλέον για να ανιχνεύσουμε και να διαγνώσουμε πιθανές.. αιμορραγικές διαταραχές.

Αίμα μας παίρνουν από το βραχίονα , αλλά και μερικές φορές με σταγόνα τριχοειδικού αίματος..Αυτό με το τσιμπηματάκι
Μ αυτό το αίμα.. εξετάζεται..
 
ο χρόνος προθρομβίνης (PT) δηλαδή ο χρόνος που χρειάζεται για να δημιουργηθεί ο θρόμβος στο συγκεκριμμένο.. δείγμα αίματος μας.

Στον οργανισμό μας, η διαδικασία της θρόμβωσης περιλαμβάνει μια σειρά από διαδοχικές χημικές αντιδράσεις.

Ένα από τα τελευταία βήματα είναι και..

η μετατροπή της προθρομβίνης σε θρομβίνη.

 Η προθρομβίνη είναι ένας από τους πολλούς παράγοντες της πήξης, οι οποίοι παράγονται στο ήπαρ μας.

Η δοκιμασία PT αξιολογεί την συνολική λειτουργία αυτών των παραγόντων της πήξης και την ικανότητα του οργανισμού να δημιουργεί θρόμβο σε εύλογο χρόνο.
οι φυσιολογικές τιμές κυμαίνονται.

ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) προτεινει τη χρησιμοποίηση του:

 Διεθνούς Κανονικο-ποιημένου Πηλίκου (INR)

μαζί με τη δοκιμασία PT για τους ασθενείς οι οποίοι λαμβάνουν από του στόματος αντιπηκτική αγωγή...

το Sintrom που είπαμε στην αρχή..

Το INR προκύπτει από ένα μαθηματικό υπολογισμό που προσαρμόζεται στις αλλαγές των αντιδραστηρίων που χρησιμοποιούνται στη δοκιμασία PT και επιτρέπει την σύγκριση των αποτελεσμάτων που εξάγονται από διαφορετικά εργαστήρια.

Σήμερα τα περισσότερα εργαστήρια,

μετρούν και το PT και το INR.

Μία κοινή χρήση τους είναι η παρακολούθηση και έλεγχος της αποτελεσματικότητας των αντιπηκτικών φαρμάκων όπως το warfarin και το sintrom.

Αυτά τα αντιπηκτικά φάρμακα βοηθούν στην

αναστολή της δημιουργίας θρόμβων αίματος. Χορηγούνται με ιατρική συνταγή για μεγάλο διάστημα στους ασθενείς που παρουσιάζουν επαναλαμβανόμενες θρομβώσεις, δηλαδή σε άτομα που έχουν υποστεί

·        καρδιακή προσβολή,

·        εγκεφαλικά επεισόδια, και

·        εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση (DVT).

Η αντιπηκτική αγωγή μπορεί επίσης να χορηγείται προληπτικά σε ασθενείς που:

·        έχουν τεχνητή βαλβίδα στην καρδιά και

·        για μικρό διάστημα στους ασθενείς που έχουν κάνει εγχείρηση, όπως αντικατάσταση γόνατος.

 Η αντιπηκτική αγωγή πρέπει να παρακολουθείται και να ελέγχεται πολύ προσεκτικά ώστε να διατηρείται η ισορροπία ανάμεσα στην αναστολή του θρόμβου και στην δημιουργία εκτεταμένης αιμορραγίας.

Δεν υπάρχει καθορισμένη συχνότητα που πραγματοποιείται η εξέταση.

Ο γιατρός ρυθμίζει τα αντιπηκτικά φάρμακα αρκετά συχνά για να είναι σίγουρος ότι προκαλούν τα επιθυμητά αποτελέσματα,

δηλαδή αυξάνουν το χρόνο πήξης

σε θεραπευτικά επίπεδα χωρίς να προκαλούν υπερβολική αιμορραγία ή εκχυμώσεις..

Οι ασθενείς που παίρνουν αντιπηκτικά φάρμακα πρέπει να έχουν 

INR 2.0-3.0 για να καλυφθούν από αυτά.

Για μερικούς ασθενείς που έχουν αυξημένο κίνδυνο δημιουργίας θρόμβου, το INR πρέπει να είναι υψηλότερο

 μεταξύ 2.5 – 3.5.

το οινόπνευμα, επηρεάζει το PT/INR.

Τα αντιβιοτικά και η ασπιρίνη μπορούν να αυξήσουν το PT/INR.

Τα βαρβιτουρικά,

η βιταμίνη Κ

–είτε ως πολυβιταμίνη είτε ως υγρό συμπλήρωμα διατροφής – μπορεί να μειώσει το PT.

το βοδινό και το χοιρινό συκώτι,

( το αναφέρω θεωρητικά γιατί τέτοια σκουπίδια δεν θάπρεπε ουτε να τα αναφέρουμε πλέον με την κατάσταση του κόκκινου κρέατος που φτάνει στις αγορές μας..)

το πράσινο τσάι, το μπρόκολο, τα ρεβίθια, το λάχανο, και τα προϊόντα της σόγιας..

Ολα αυτά περιέχουν μεγάλες ποσότητες της βιταμίνης Κ και μπορούν να μεταβάλλουν τα αποτελέσματα του PT.

Ο γιατρός μας σίγουρα γνωρίζει όλα τα φάρμακα που παίρνουμε, και το αν φάγαμε κατα λάθος, οποιανδήποτε από αυτές τις τροφές πρόσφατα έτσι ώστε τα αποτελέσματα του PT/INR να ερμηνευθούν και να χρησιμοποιηθούν σωστά.

Νομίζω οτι καλύψαμε όλες τις παραμέτρους, που χρειάζονται για να μην ολισθήσουμε σε σφάλματα. Τα τηρούμε μέχρι να περάσουν οι μέρες, νά έρθουμε σε λογαριασμό, και με τη βοήθεια του ιχθυελαίου, να κόψουμε τα πολύτιμα μεν, αλλά προβληματικά αντιπηκτικά, αντιαιμοπεταλιακά...

( κλοπιδογρέλη plavix)

Αλλωστε το ιχθυέλαιο αυτό δεν κάνει;

Μειώνει δραματικά τα...αιμοπετάλιά μας, μηδενίζοντας και την πιθανότητα προβλήματος...

Να γιατί επιμένουμε στην ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΑ ΙΧΘΥΕΛΑΙΑ...