ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΜΟΥ

Σάββατο 5 Μαρτίου 2011


Αντιγράφω απο την Εκκλησιαστική Παρέμβαση
του Ιανουαρίου 2011 , σχόλιο του μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου, για τα 100 χρόνια απο την κοίμηση του Μεγάλου μας Παπαδιαμάντη, πιστεύοντας οτι το ήθος και η αγάπη του Ανδρός , θα μας χαρίσει λίγο θάρρος, που τόσο πολύ μας χρειάζεται στις μέρες αυτές.
«Ο "εορταστικός" Παπαδιαμάντης»

Εφέτος συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τήν κοίμηση τού Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη πού αγαπήσαμε πολύ καί αναδείχθηκε ένας από τούς μεγαλύτερους πεζογράφους καί λογοτέχνες, «ο κυριότερος εκπρόσωπος τού ηθογραφικού διηγήματος» (Μπαμπινιώτης).
Ο Παπαδιαμάντης εκοιμήθη τήν 2α πρός 3η Ιανουαρίου τού 1911 στήν πατρίδα του Σκιάθο, πού αγάπησε πολύ καί τήν διαφήμισε θαυμαστώς.
Η επέτειος αυτή έδωσε καί θά δώση τήν ευκαιρία νά γραφούν διάφορα κείμενα γιά τόν μεγάλο λογοτέχνη, νά αναλυθή τό έργο του καί νά παρουσιασθή η ταπεινή ζωή του.
Ήδη η Εκκλησία τής Ελλάδος αφιέρωσε στόν Παπαδιαμάντη τά «Δίπτυχα» τού έτους 2011 μέ κείμενο τού Σεβ. Μητροπολίτου Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως καί Πολυκάστρου κ. Δημητρίου. Επίσης, αφιερώθηκαν ημερολόγια τών Ιερών Μητροπόλεων, όπως τής Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος, τής Ιεράς Μητροπόλεως Ελευθερουπόλεως κ.ά.
Ο Σαράντος Καργάκος σέ άρθρο του υπενθυμίζει ότι ο Παπαδιαμάντης όσο ακόμη ζούσε καθιερώθηκε ως «εορταστικός συγγραφέας», επειδή όλα σχεδόν τά έντυπα τής εποχής του, κατά τίς ημέρες τών Χριστουγέννων καί τού Πάσχα, τού ζητούσαν έναντι γλίσχρας αμοιβής νά τούς δώση πρός δημοσίευση κάποιο κείμενό του». Καί επειδή μερικοί «προοδευτικοί» τής εποχής του τόν χαρακτήριζαν συντηρητικό, ο Παπαδιαμάντης έγραψε:

«Τό επ' εμοί, εν όσω ζώ καί αναπνέω καί σωφρονώ, δέν θά παύσω, ιδίως κατά τάς πανεκλάμπρους ταύτας ημέρας, νά υμνώ μετά λατρείας τόν Χριστόν μου, νά περιγράφω μετ’ έρωτος τήν φύσιν καί νά ζωγραφώ μετά στοργής τά γνήσια ελληνικά έθη» (Εστία 31-12-2010).

Αλλά «εορταστικός» ήταν ο Παπαδιαμάντης καί κατά τήν κοίμησή του.
Ο Ιερεύς τής Σκιάθου π. Γεώργιος Ρήγας, σύγχρονος τού Παπαδιαμάντη, πού έχει προσωπική γνώση τού τρόπου πού κοιμήθηκε, διηγείται, ότι στόν γιατρό πού τόν επισκέφθηκε τού είπε:
 «Εγώ θά κάνω πρώτα τά εκκλησιαστικά καί ύστερα θά ‘ρθείς εσύ». Έπειτα, φώναξε τόν Ιερέα νά κοινωνήση.
Στήν συνέχεια, τήν παραμονή τού θανάτου του (απόγευμα 2 Ιανουαρίου) είπε:
«Ανάψτε ένα κερί, φέρτε μου ένα βιβλίο» (δηλ. εκκλησιαστικό).
Άναψαν τό κερί καί ο Παπαδιαμάντης είπε:
«Αφήστε τό βιβλίο απόψε θά ειπώ όσα ενθυμούμαι απ' έξω». Καί άρχισε νά ψάλλη τό τροπάριο τής Θ' Ώρας τής παραμονής τών Φώτων:
«Τήν χείρά σου τήν αψαμένην τήν ακήρατον κορυφήν τού Δεσπότου... έπαρον υπέρ ημών πρός αυτόν Βαπτιστά, ως παρρησίαν έχων πολλήν».
Είναι ικεσία πρός τόν άγιον Ιωάννην τόν Πρόδρομον νά πρεσβεύη στόν Θεό γιά μάς.
Ο Παπαδιαμάντης ήταν «εορταστικός» στήν ζωή, «εορταστικός καί στόν θάνατο.
Η ζωή καί ο θάνατος είναι γιορτή, γι’ αυτούς πού αγαπούν τόν Χριστό.
 Πολλοί από μάς είμαστε ανεόρταστοι, γι’ αυτό καί υποφέρουμε.
Ν.Ι.


Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Τί ξέρετε για τον ζεόλιθο..


Ο Ζεόλιθος είναι ένα φυσικό ένυδρο αργιλοπυριτικό υλικό με προικισμένες ιδιότητες από πλευράς χημειοσύνθεσης στοιχείων όσο και ικανότητας ιοντοανταλλαγής, δηλαδή
Ικανότητας Να Δεσμεύει Άλλα Στοιχεία Και Ακόμη Ολόκληρες Ενώσεις.

Η δυνατότητα δέσμευσης ουσιών ανέρχεται έως τριάντα (30) τις εκατό του βάρους του.
Στην πραγματικότητα αυτό συμβαίνει επειδή , είναι ένα από τα λίγα αρνητικά φορτισμένα ορυκτά στη φύση.
Ακόμη είναι αρκετά σταθερό θερμικά έως τους 600o C.
Η ιατρική χρήση του ζεόλιθου αφορά την κρυσταλλική μορφή
 του.


Η δομική του μονάδα που είναι το  πυριτίο
είναι ηλεκτρικά ουδέτερη και  με το δομικό αλουμίνιο παρουσιάζουν αρνητικό φορτίο σε όλη την κρυσταλλική δομή.
Ένα σημαντικό στοιχείο που αφορά την δομή του είναι ότι είναι πορώδες και τα συνδεόμενα στοιχεία  του δημιουργούν κενά μεταξύ τους ή αφήνουν κενά οπότε δημιουργούνται κατά κάποιο τρόπο ειδικοί πόροι σαν κλουβιά τα οποία εγκλωβίζουν άλλα μόρια.
Η ιδιότητα της δέσμευσης άλλων μορίων αλλά και η χημική του σύνθεση μπορούν να αιτιολογήσουν γιατί μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην περίπτωση της οστεοπόρωσης ως συμπλήρωμα.
Συνήθης περιεκτικότητα του είναι Πυρίτιο έως 68% Αργίλιο έως 11% Κάλιο έως 4% Ασβέστιο έως 1% και σε μικρότερα ποσοστά Μαγνήσιο, Σίδηρο και Μαγγάνιο.
 Όλα τα στοιχεία αυτά υπάρχουν στην δομή του υπό μορφή οξειδίων.
Αλλά ας αναφερθούμε λίγο και στην οστεοπόρωση ώστε να κατανοήσουμε την ευεργετικότητα που μπορεί να έχει ο Ζεόλιθος στην αντιμετώπισή της.
“η οστεοπόρωση είναι μια σκελετική διαταραχή χαρακτηριζόμενη από απώλεια της οστικής αντοχής εκθέτοντας το άτομο σε αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης κατάγματος”.

η οστεοπόρωση έχει ως αποτέλεσμα την εξασθένιση της δομής των οστών συνέπεια αρκετών παραγόντων οι οποίοι σχετίζονται με την ηλικία και την οστική λειτουργία.
Εξασθενημένη δομή οστών σημαίνει επιρρεπή οστά σε κατάγματα.           
Η Οστεοπενία (ηπιότερη, μορφή του προβλήματος) και την οστεοπόρωση (η πιο προηγμένη και σοβαρή μορφή) πλήττουν συνήθως άτομα ηλικίας άνω των πενήντα και είναι μία από τις πιο επίπονες νόσους παγκοσμίως.
Στην πραγματικότητα, περίπου το 25% των ανδρών και το 50% όλων των γυναικών ηλικίας άνω των πενήντα μπορούν να υποστούν συνέπεια  οστεοπόρωσης κάποιο κάταγμα  σε κάποια στιγμή στη ζωή τους. 
                
Η οστεοπόρωση αντιπροσωπεύει μια αλυσιδωτή αντίδραση, στην οποία πολλαπλοί παθογενετικοί μηχανισμοί συγκλίνουν στην απώλεια της οστικής μάζας και την μικροαρχιτεκτονική εξασθένηση της σκελετικής δομής.
 Και τώρα το (όπως θα λέγαμε στην βαρβαρικήν..κουφό..)
Η οστεοπόρωση είναι μια.. μεταβολική νόσος.
Η οικοδόμηση του υγιούς οστού απαιτεί την δραστηριότητα της παραγωγικής διαδικασίας της οστεο-δόμησης,
των ορμονών, των κυττάρων, και των θρεπτικών ουσιών. Οι  αναβολικοί  παράγοντες οστεοδόμησης περιλαμβάνουν την λειτουργία των ορμονών,των διάφορων θρεπτικών στοιχείων και ουσιών όπως το ασβέστιο, το μαγνήσιο, το πυρίτιο, το βόριο, ο χαλκός, το μαγγάνιο, το θείο, ο ψευδάργυρος, βιταμίνη-Δ, ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, και τέλος οι πρωτεΐνες.
Προσέξτε τώρα:
Οι Ορμόνες Του Φύλου, Η Οστική Πυκνότητα Και Η Μάζα Του Λιπώδους Ιστού
σχετίζονται στενά με την καλή κατάσταση των οστών.
 Οι ορμόνες
Η ανεπάρκεια οιστρογόνων στις γυναίκες μπορεί να μειώσει το ποσοστό δημιουργίας οστικής μάζας και να προκαλέσει την απώλεια αυτής.
Στα άτομα, οποιαδήποτε παράγοντας ή ασθένεια που προκαλεί τα χαμηλά επίπεδα οιστρογόνου ή τεστοστερόνης μπορεί επίσης να οδηγήσει στην απώλεια οστικής μάζας.
Η μέγιστη οστική μάζα, που αποκτάται από  ένα άτομο μεταξύ 16 και 25 ετών. 
Η ορμονική ισορροπία είναι ένας από τους παράγοντες απαραίτητους να φθάσουν τα άτομα στη μέγιστη οστική μάζα. 
Τα χαμηλά επίπεδα οιστρογόνων  στα θηλυκά άτομα ή τα χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης στα αρσενικά κατά τη διάρκεια της εφηβείας και της  ενηλικίωσης συνδέονται με τη χαμηλότερη μέγιστη οστική μάζα.
Τα θρεπτικά στοιχεία που σχετίζονται με την οστεοπόρωση
Υποστηρίζεται ότι την για την αύξηση των οστών σημαντικό είναι το ασβέστιο αν και μόνο στο 20% του οστού έχει συμμετοχή.
Το πυρίτιο, το μαγνήσιο και τα  ιχνοστοιχεία  αποτελούν  σημαντικούς λειτουργικούς ρόλους στον κύκλο εργασιών της γένεσης και αναγέννησης των οστών.
Επιπλέον, αυτά τα στοιχεία πρέπει να είναι παρόντα σε κατάλληλες αναλογίες προκειμένου να είναι βέλτιστα τα αποτελεσματικά της διαδικασίας μεταβολισμού των οστών και της οστεοδόμησης .


Το 98% του ασβεστίου του σώματος αποθηκεύεται στα οστά μας.
Ο σκοπός του στα οστά είναι να δημιουργήσει την ακαμψία
(που μας δίνει τη διακριτική μορφή μας)
και ως αποθήκη για τις μεταβολικές ανάγκες του σώματος  όπως η μετάδοση νευρομυνημάτων, ως αντιθρομβωτικό και στην θεραπεία των πληγών.
Εξήντα τέσσερα τοις εκατό του μαγνησίου του σώματος συγκεντρώνεται στα οστά. Μια έλλειψη μαγνησίου προκαλεί επιβράδυνση στην λειτουργία των οστεοβλαστών  και την επιταχυνόμενη λειτουργία των οστεοκλαστών με αποτέλεσμα στην απώλεια οστικής μάζας.


Η επίπτωση της οστεοπόρωσης και της αποσύνθεσης δοντιών στις δυτικές χώρες μπορεί να αποτραπεί με μια υψηλή πρόσληψη  ασβεστίου.
Εντούτοις, τα δημοσιευμένα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι το αντίθετο ισχύει. Οι ασιατικοί και αφρικανικοί πληθυσμοί με μια πολύ χαμηλή εισαγωγή περίπου 300 χιλιοστογράμμων (mg) του ασβεστίου έχουν καθημερινά πολύ λίγη επίπτωση της οστεοπόρωσης.
Στην Αφρική, οι Πομαντού γυναίκες με μια λήψη  200 έως 350 mg του ασβεστίου έχουν καθημερινά τη χαμηλότερη επίπτωση της οστεοπόρωσης στον κόσμο.
Στις δυτικές χώρες με μια υψηλή εισαγωγή των γαλακτοκομικών προϊόντων, η μέση εισαγωγή ασβεστίου είναι περίπου 1.000 mg.
 Όσο υψηλότερη η εισαγωγή ασβεστίου, ειδικά υπό μορφή παστεριωμένων γαλακτοκομικών προϊόντων της αγελάδας 
(εκτός από το βούτυρο...μην γελάτε αυτό το..καταραμμένο φρέσκο πρόβειο βούτυρο με..όλα του τα λιπαρά και μόνο βοηθά στην οστεοπόρωση...Αναπνέστε! ),
τόσο υψηλότερη η επίπτωση της οστεοπόρωσης.
Τα επίπεδα ασβεστίου, μαγνησίου και φωσφόρου κρατιούνται σε μια ισορροπία από τις ορμόνες του θυρεοειδή αδένα. 
Εάν το ασβέστιο ανεβαίνει, το μαγνήσιο κατεβαίνει  και αντίστροφα.
Με μια χαμηλή εισαγωγή μαγνησίου, το ασβέστιο εξέρχεται  των οστών για να αυξήσει τα επίπεδα ασβεστίου στους ιστούς, ενώ μια υψηλή εισαγωγή μαγνησίου αναγκάζει το ασβέστιο για να εξέλθει  των ιστών και των οστών. Ειδικά δε
 μια υψηλή εισαγωγή φωσφόρου
χωρίς μια υψηλή εισαγωγή ασβεστίου ή μαγνησίου
αναγκάζει το ασβέστιο για να διαλυτοποιηθεί να εξέλθει από τα οστά και να αποβληθεί από  το σώμα με τα ούρα.

Το πυρίτιο είναι το δεύτερο πιο άφθονο στοιχείο στη γη.
Είναι ένα ουσιαστικό στοιχείο της ζώσας ύλης τόσο οι  άνθρωποι όσο και τα ζώα έχουν μια κρίσιμη ανάγκη για αυτό το στοιχείο.
Ενισχύει τη λειτουργία του σιδήρου, ασβεστίου, μαγνησίου, καλίου και βορίου.
Βρίσκεται στο θύμο αδένα, τα επινεφρίδια, το ήπαρ, η σπλήνα, το πάγκρεας και σε μεγάλες ποσότητες στα μαλλιά και τα νύχια.
Τα πυρίτιο διεγείρει το μεταβολισμό των κυττάρων και το σχηματισμό των κυττάρων.
Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, μέσω των λεμφαδένων και επηρεάζει τις λειτουργίες του λεμφικού συστήματος.
Είναι περιεχόμενο του λεμφικού υγρού, όπως το αίμα, και δεν φέρνει μόνο τις τροφές στα κύτταρα, αλλά αφαιρεί τα όξινα απόβλητα του μεταβολισμού των τροφών,
Ακόμη το πυρίτιο δίνει ευελιξία και ελαστικότητα στις αρτηρίες και βοηθά στη διατήρηση της αρτηριακής πίεσης.
Το πυρίτιο μπορεί να είναι χρήσιμο στην πρόληψη της οστεοπόρωσης, αφού  δρα ως ρυθμιστής για το ασβέστιο και τον φώσφορο,
στοιχεία τα οποία  συμβάλουν άμεσα σε ένα υγιή φλοιό των οστών και δημιουργώντας αποθέματα ασβεστίου στα οστά. η απασβέστωση των οστών  προκαλείται από ανεπάρκεια ασβεστίου αλλά έχει άμεση σχέση με ανεπάρκεια του πυριτίου.
 Όταν πυρίτιο είναι ελλιπές στη δίαιτα, τότε και ο σχηματισμός των οστών είναι περιορισμένος.

Κάθε φαγητό, ή ποτό που δημιουργεί ένα όξινο περιβάλλον στο σώμα μπορεί να προδιαθέτουν για οστεοπόρωση.
Αυτό περιλαμβάνει αναψυκτικά (αναψυκτικά), τα τσιγάρα και η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και οι περιβαλλοντικοί ρύποι.
Η κατανάλωση σε περίσσεια πρωτεΐνης ή υδατανθράκων οξινίζει το σώμα,
 το οποίο για να διατηρηθεί σε μια ικανοποιητική ρύθμιση pH κινητοποιεί μηχανισμό επαναφοράς του οργανισμού σε οξύτητες γύρω στο 7,2-7,5
με κατανάλωση ασβεστίου από τα οστά.
Δηλαδή, η υπερβολική κρεοφαγία..οδηγεί στην οστεοπόρωση
Ο ρόλος του Ζεόλιθου στην πρόληψη της οστεοπόρωσης

Ένα φυσικό προϊόν που συγκεντρώνει τα πλεονεκτήματα του πυριτίου του ασβεστίου αλλά δρα και στην πρόληψη της οστεοπόρωσης είναι ο Ζεόλιθος. Ο Ζεόλιθος είναι ένα πολύ ασφαλές φυσικό υλικό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον άνθρωπο,
Διότι Δεν Υπάρχει Καμία Πιθανότητα Συσσώρευσης Του Στο Εσωτερικό Του Σώματος Για Λελογισμένη Χρήση Και Για Ένα Χρονικό Διάστημα.
Ο χρόνος που μπορούν να παραμείνουν στο σώμα μας είναι περίπου 5 έως 7 ώρες.
Το Ανθρώπινο σώμα διατηρεί μια υγιή ισορροπία της οξύτητας pH η οποία  είναι μεγάλης ζωτικής σημασίας για την ομαλή  κυτταρική λειτουργία.


Η σπιρουλίνα, δρά βοηθητικά με το ζεόλιθο, παρέχοντας άφθονα ιχνοστοιχεία στον οργανισμό.
Μια ήπια μορφή αλκαλικότητας του ανθρωπίνου σώματος είναι πολύ σημαντική για τη διατήρηση των βέλτιστων συνθηκών  υγείας.
Το Αίμα υποβάλλει σε ρύθμιση οξύτητας τον οργανισμό μας με διάφορους τρόπους.
Οι πνεύμονες και τα νεφρά συμμετέχουν στην ρύθμιση του pH με τη μεσολάβηση της λειτουργίας τους.
Οι νεφροί συμμετέχουν στην απομάκρυνση της περίσσειας  των κατιόντων υδρογόνου, γνωστό ως πρωτόνια, σε ένα σχετικά ήπιο ρυθμό και οι πνεύμονες στην αφαίρεση του επιπλέον του διοξειδίου του άνθρακα σε μια ταχύτερη διαδικασία.
Ο ζεόλιθος, μπορεί και συμμετέχει όπως τονίστηκε και στην εισαγωγή, στην διατήρηση του pH σώματος μέσω της αποκομιδής θα λέγαμε απλοϊκά των τοξινών και όλων εκείνων των ουσιών που είτε λόγω κακής διατροφής είτε λόγω επιβάρυνσής μας με ρύπους οδηγούν σε οξύνιση του σώματός μας.


Οι πόροι- κλουβιά του Ζεόλιθου μπορούν να εγκλωβίσουν τις τοξίνες ώστε να μην ανεβάσουν την οξύτητα στο σώμα μας και να μην προκαλέσουν τον οργανισμό μας να μεταφέρει ασβέστιο από τα οστά στους ιστούς ώστε να διατηρήσει με ρύθμιση το σώμα μας σε ελαφρώς αλκαλικό περιβάλλον.
Η συνεχής μεταφορά ασβεστίου από τα οστά στο σώμα και τα υγρά του δημιουργεί ασβεστοπενία η οποία έχει ως αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στην οστεοπόρωση.
Η ευεργετικότητα του ζεόλιθου δεν εξαντλείται όμως στην δομή του και στην ικανότητά του να ιοντοανταλλαγής αλλά και στην σύνθεσή του.
το πυρίτιο που περιέχει δρα ως ρυθμιστής για το ασβέστιο και τον φώσφορο, στοιχεία τα οποία  συμβάλουν άμεσα σε ένα υγιή φλοιό των οστών και δημιουργώντας αποθέματα ασβεστίου στα οστά.


Πηγές.
1.      Elmore AR. Final report on the safety assessment of aluminum silicate, calcium silicate, magnesium aluminum silicate, magnesium silicate, magnesium trisilicate, sodium magnesium silicate, zirconium silicate, attapulgite, bentonite, Fuller’s earth, hectorite, kaolin, lithium magnesium silicate, lithium magnesium sodium silicate, montmorillonite, pyrophyllite, and zeoliteInt J Toxicol. 2003;22 Suppl 1:37-102.
2.     Keeting Philip E., Oursler Merry Jo, Wiegand Karl E, Bonde Susan K.,  Spelsberg Thomas C.,  Riggs M.D B. Lawrence. Zeolite a increases proliferation, differentiation, and transforming growth factor β production in normal adult human osteoblast-like cells in vitro. Journal of Bone and Mineral Research Volume 7, Issue 11, pages 1281–1289, November 1992.
3.     Klint, D, Arvidsson, P, Blum, Z and Eriksson, H (1994) Protein Expression and Purification, 5, 569–576.
4.     Klint, D and Eriksson, H (1997) Protein Expression and Purification,10, 247–255.
5.     Mandrup, G (1992) Trends in Analytical Chemistry, 11,389–395.

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011


ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ "Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ–ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ"
Σάββατο, 26 Φεβρουάριος 2011
Συντάχθηκε απο τον/την Aixmi - 18:12

Ο άν­θρω­πος δεν μπο­ρεί να ζει μό­νος του, και ε­πει­δή πολ­λοί μα­ζί ζουν σε συ­γκε­κρι­μέ­νο χώρο, ση­μαί­νει ότι πρέ­πει να υπάρ­χουν με­ρι­κοί κα­νο­νι­σμοί που θα δι­ευ­θε­τούν τις σχέ­σεις με­τα­ξύ τους. Έ­τσι, δη­μιουρ­γή­θη­καν οι ευ­νο­μού­με­νες πο­λι­τείες, οι νό­μοι, τα συ­ντάγ­μα­τα και οι κοινω­νι­κοί θε­σμοί.
Αυτό ση­μαί­νει ό­τι πρέ­πει να υπάρ­χει αμοι­βαι­ό­τη­τα στις σχέ­σεις με­τα­ξύ των θε­σμών της Πολι­τεί­ας και των πο­λι­τών, ώ­στε να ε­πι­κρα­τεί ει­ρή­νη, δι­καιο­σύ­νη και φι­λαλ­λη­λί­α. Φυ­σι­κά, όπως έ­λε­γε ο M­ax W­e­b­er, πρέ­πει σε μια Πο­λι­τεί­α να συ­νερ­γά­ζο­νται αρ­μο­νι­κά οι τρεις λεγόμενες ε­ξου­σί­ες, ή­τοι η γρα­φειο­κρα­τι­κή η νό­μι­μη ε­ξου­σί­α, η χα­ρι­σμα­τι­κή ε­ξου­σί­α και η πα­ρα­δο­σια­κή εξου­σί­α.
Αν το Κρά­τος ε­πι­βάλ­λε­ται στο σύ­νο­λο, πα­ρα­γνω­ρί­ζο­ντας τα άλ­λα είδη ε­ξου­σι­ών, τό­τε διατα­ράσ­σο­νται οι σχέ­σεις Πο­λι­τεί­ας και πο­λι­τών με α­πρό­βλε­πτες συ­νέ­πει­ες.
Αυ­τό πρέ­πει να το δούμε και στις σύγ­χρο­νες κρί­σι­μες πε­ρι­στά­σεις στην χώ­ρα μας, για­τί δεν μπο­ρεί να επικρατή­σει ο υ­περ­το­νι­σμός μι­ας εξου­σί­ας σε βά­ρος της άλ­λης. Άλ­λω­στε, οι θε­σμοί έ­χουν αξί­α ό­ταν κι­νού­νται μέ­σα στα ό­ρια των τρι­ών τύ­πων ε­ξου­σι­ών που εκ­θέ­σα­με πι­ο πά­νω.
Γε­νι­κά, πρέ­πει να επι­κρα­τεί ι­σορ­ρο­πη­μέ­νη σχέ­ση με­τα­ξύ Κρά­τους και πο­λι­τών, α­κό­μη και στα οι­κο­νο­μι­κά θέ­μα­τα, δια­φο­ρε­τι­κά δη­μιουρ­γού­νται α­να­στα­τώ­σεις. Πά­νω στο θέ­μα αυ­τό θα εκ­θέ­σω μια πα­ρα­τήρη­ση, χω­ρίς βέ­βαια να θε­ω­ρεί­ται α­πό­λυ­τη.
Κα­τά τις δε­κα­ε­τί­ες του ‘­70 και του ‘­80 επι­σκε­πτό­μουν συ­χνά την Αγ­γλί­α και πα­ρα­τη­ρού­σα την ε­κεί κα­τά­στα­ση. Στην αγ­γλι­κή κοι­νω­νί­α υπήρ­χε έ­να με­γά­λο άνοιγ­μα της ψα­λί­δας στα οικο­νο­μι­κά ζη­τή­μα­τα, και έ­τσι πα­ρε­τη­ρεί­το να υ­πάρ­χουν πο­λύ πλού­σιοι και πο­λύ πτω­χοί. Όμως, εί­χαν ρυθ­μι­σθεί κα­τά τέ­τοιο τρό­πο η κοι­νω­νι­κή ασφά­λι­ση και η μέ­ρι­μνα, ώ­στε να μη πει­νά­ει κα­νείς. Το Κρά­τος εί­χε α­να­λά­βει την ασφά­λι­ση των μη ερ­γα­ζο­μέ­νων, την συ­ντή­ρη­ση των ανέρ­γων και την κοι­νω­νι­κή και ια­τρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή τους υ­πο­στή­ρι­ξη.
Κα­τά τις συ­ζη­τή­σεις που είχα με δια­φό­ρους, μου ε­ξέ­φρα­ζαν την δια­φο­ρά που υ­πήρ­χε με­τα­ξύ Αγ­γλί­ας και Ελ­λά­δος. Έλε­γαν ό­τι στην Αγ­γλί­α βλέ­πει κα­νείς το Κρά­τος να είναι πλού­σιο, ενώ οι πολίτες, στην πλειο­ψη­φί­α τους, να είναι φτω­χοί. Αντίθετα, στην Ελ­λά­δα το Κρά­τος εί­ναι φτω­χό, έχει υπέ­ρο­γκο εξωτερικό δα­νει­σμό, αλ­λά οι κά­τοι­κοι ζουν με ευμά­ρεια.
Οι ίδιοι που υ­πε­στή­ρι­ζαν αυ­τήν την άπο­ψη εξέ­φρα­ζαν την έκ­πλη­ξή τους, όταν επισκέπτονταν την Ελ­λά­δα και έβλε­παν τον σπά­τα­λο τρό­πο με τον οποίον ζούσαν οι Έλληνες, εντυπωσιάζονταν από την ευ­η­με­ρί­α που φαι­νό­ταν έκ­δη­λα στις πό­λεις, αλλά και από τον ευδαι­μο­νι­στι­κό τρό­πο ζω­ής των Ελ­λή­νων, πράγ­μα το ο­ποίο δεν συναντούσαν στην πα­τρί­δα τους.
Αυ­τό συνέβαινε μέχρι τώρα, και σε κάποιο βαθμό συμβαίνει και σήμερα, στην χώ­ρα μας. Η πλειο­νό­τη­τα των αν­θρώ­πων ερ­γά­ζο­νται στο δη­μό­σιο, εισπράτ­τουν μι­σθούς, ζουν με ευμά­ρεια, ενώ το Κρά­τος δα­νεί­ζε­ται για να εκ­πλη­ρώ­σει τις υ­πο­χρε­ώ­σεις του και βου­λιά­ζει μέ­σα στον δι­ε­θνή δα­νει­σμό.
Τα ποσά που εισπράττει το Κράτος κάθε χρόνο από φόρους ανέρχονται σε 54 δισ. ευρώ και από αυτά τα 47 δισ. απαιτούνται για τους τόκους των δανείων. Όμως, κατά πληροφορίες, οι Έλληνες έχουν περίπου 600 δισ. ευρώ καταθέσεις μόνον σε ελβετικές τράπεζες.
Συγ­χρό­νως το Κρά­τος δεν έ­χει τους α­πα­ραί­τη­τους μη­χα­νι­σμούς για να αυ­το­προ­στα­τεύ­ε­ται α­πό τις ποι­κι­λό­τρο­πες α­φαι­μά­ξεις και τη φο­ρο­δια­φυ­γή. Αυ­τό κα­τα­λή­γει στο να εί­ναι το Κράτος φτω­χό και οι κά­τοι­κοι να ζουν με κά­ποια ευ­μά­ρεια. Αλ­λά, ό­ταν το Κρά­τος δεν μπο­ρεί να α­ντα­πε­ξέλ­θει στις ε­σω­τε­ρι­κές και ε­ξω­τε­ρι­κές υ­πο­χρε­ώ­σεις του, τό­τε ού­τε και οι πο­λί­τες θα μπο­ρέ­σουν να επι­βιώσουν οι­κο­νο­μι­κά.
Ό­ταν ή­μουν μι­κρός, έ­νας θεί­ος μου, μου έδει­χνε μια κα­σέλα γε­μά­τη α­πό χαρ­το­νο­μί­σμα­τα που εί­χαν χά­σει την α­ξί­α στην κατοχή, και δι­η­γό­ταν στε­νο­χω­ρη­μέ­νος πως από την μια μέ­ρα στην άλ­λη α­πό πλού­σιος έγι­νε φτω­χός.
Πα­ρα­τη­ρώ ό­τι σή­με­ρα το Κρά­τος ε­πι­δι­ώ­κει με τη φο­ρο­λο­γί­α να α­να­τρέ­ψει αυ­τήν την διαφορά. Θέ­λει να ει­σπράτ­τει πε­ρισ­σό­τε­ρα α­πό ό,τι πρέ­πει για να μπο­ρέ­σει να αντα­πο­κρι­θεί στις εξωτερικές υποχρε­ώ­σεις του. Αυ­τό δη­μιουρ­γεί ανα­στά­τω­ση στους πο­λί­τες που έ­χουν μά­θει δια­φο­ρε­τι­κά και δεν είναι δια­τε­θει­μέ­νοι να α­παρ­νη­θούν τα κε­κτη­μέ­να δι­και­ώ­μα­τά τους. Στο ση­μεί­ο αυ­τό ε­ντο­πί­ζω τις κοι­νω­νι­κές συ­γκρού­σεις.
Φυ­σι­κά, ευ­θύ­νη γι’ αυ­τήν την κα­τά­στα­ση έχουν οι πο­λι­τι­κοί, οι οποί­οι ά­φη­σαν τα πράγ­μα­τα να οδηγηθούν εδώ – δη­λα­δή στο να είναι φτω­χό το Κρά­τος, να δα­νεί­ζε­ται υπέ­ρο­γκα πο­σά, χω­ρίς να μπο­ρεί να α­ντα­πο­κρί­νε­ται στις υ­πο­χρε­ώ­σεις του, αλ­λά και να υ­πο­δει­κνύ­ουν ή και να πα­ρα­κι­νούν, με τον τρόπο τους, τους πο­λί­τες να ζουν με ευ­μά­ρεια και πλου­τι­σμό. Ό­ταν κά­ποιος έ­χει μια ε­πι­χεί­ρη­ση, φρο­ντί­ζει ε­πι­με­λώς, ώστε τα έ­ξο­δα να μην υπερ­βαί­νουν τα έσοδα, και ό­ταν δεν μπο­ρεί να βρει τρό­πους ε­ξυ­γί­αν­σης της ε­πι­χει­ρή­σε­ως, α­να­θέ­τει σε ειδικούς να το κά­νουν.
Ε­πί­σης, ευθύ­νο­νται οι πο­λι­τι­κοί, οι οποί­οι α­κό­μη και τώ­ρα επι­δι­ώ­κουν με τις πε­ρι­κο­πές των μι­σθών, των ε­πι­δο­μά­των και τη γε­νι­κό­τε­ρη φο­ρο­λο­γί­α έμ­με­ση και ά­με­ση –  να εξισορροπήσουν τα πράγ­μα­τα, ώστε να α­πο­φύ­γει το Κρά­τος την πτώ­χευ­ση, λ­λά δεν λαμβά­νουν ου­σια­στι­κά μέ­τρα αφενός για την α­νά­πτυ­ξη, και  αφ’ ετέ­ρου για σω­στή κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή. Η ε­πι­στή­μη της πο­λι­τι­κής οικο­νο­μί­ας α­να­φέ­ρει τις τρεις βα­σι­κές αρ­χές για τη δίκαιη κα­τα­νο­μή του ει­σο­δή­μα­τος: Την «αρ­χή της ίσης κα­τα­νο­μής», την «αρ­χή των αναγκών» και «την αρ­χή της συμ­βο­λής στην πα­ρα­γω­γή».
Τε­λι­κά, στη χώ­ρα μας όχι μό­νον δεν κα­τα­νέ­μο­νται σω­στά τα εισο­δή­μα­τα, αλ­λά δεν εισπράτ­τε­ται δί­καια και η φο­ρο­λο­γί­α, ενώ θα πρέ­πει να φο­ρο­λο­γούνται πε­ρισ­σό­τε­ρο οι έχο­ντες και κα­τέ­χο­ντες.
Δεν είμαι οικο­νο­μο­λό­γος για να χρη­σι­μο­ποι­ώ ει­δι­κούς επι­στη­μο­νι­κούς ό­ρους, αλ­λά με την ­πλό­τη­τα σκέ­ψε­ως του μέ­σου πο­λί­τη, βλέ­πω τη σύγ­χρο­νη οικο­νο­μι­κή κρί­ση, εκτός από τα πνευ­μα­τι­κά αίτια, στην πτω­χεί­α του Κρά­τους συ­γκρι­τι­κά με την ευ­η­με­ρί­α των πο­λι­τών, οπότε τα μέ­τρα για την οικο­νο­μι­κή βελ­τί­ω­ση του Κρά­τους και τη μεί­ω­ση των ει­σο­δη­μά­των των πο­λι­τών δη­μιουρ­γεί ε­ντά­σεις.
Στο θέ­μα αυ­τό πρέ­πει να ε­πι­κρα­τή­σει νη­φα­λι­ό­τη­τα, διάκρι­ση και δι­καιο­σύ­νη.