Αραγε..παλιώνουμε όμορφα;

Απ την απαρχή της ζωής, όλοι ψάχνουνε ..το ελιξήριο νεότητας. 
Είναι καθαρή ουτοπία.

Ο άνθρωπος γεννήθηκε με το γονίδιο του θανάτου, και θα πεθάνει αργά ή γρήγορα.

Το ζητούμενο είναι να ζήσει όσο το δυνατόν πιό ανώδυνα, χωρίς αρρώστειες, χωρίς υπερηφάνεια γι αυτό, και με φροντίδα για να καθυστερήσει.. τις όποιες αλλαγές,  που αναπόφευκτα, θα συμβούν στο σώμα του..
Η δίκη μας απάντηση στις φθορές που προκαλεί ο χρόνος είναι ο σωστός..τρόπος ζωής.

Αμερικανοί ( τί άλλο) επιστήμονες μελέτησαν τις αλλαγές που συμβαίνουν στο ανθρώπινο σώμα, καθώς μεγαλώνει και κατέληξαν στα εξής:
Το δέρμα καθώς μεγαλώνουμε χάνει σταδιακά τη δύναμη και την ελαστικότητά του. Το κολλαγόνο και η ελαστίνη εκφυλίζονται και έτσι εμφανίζονται ρυτίδες, σακούλες και πτυχώσεις.

Το γερασμένο δέρμα εμφανίζει πιο εύκολα μελανιές, ενώ λόγω του ότι μειώνεται η παραγωγή σμήγματος το δέρμα γίνεται πιο ξηρό. Επιπλέον, λεπταίνουν και γκριζάρουν τα μαλλιά και

τα νύχια μεγαλώνουν πιο αργά.
Οι μύες είναι πιο δυνατοί μεταξύ 20 και 30 ετών.

Σταδιακά, μετά τα τριάντα, συρρικνώνονται και ελαττώνεται ο αριθμός και το μέγεθος των μυϊκών ινών.

Στα σαράντα, αρχίζει να αυξάνεται η περίμετρος της μέσης, επειδή οι μύες μετατρέπονται σε λίπος το οποίο συγκεντρώνεται στον κορμό και επιπλεόν, αρχίζει η ελάττωση της μυϊκής μάζας σε χέρια και σε πόδια.
Τα οστά γίνονται λιγότερο πυκνά, περισσότερο εύθραυστα και μειώνεται το ύψος τους, καθώς μεγαλώνουμε από την ηλικία των 25 και έπειτα.

 Το ύψος μας από την ηλικία των 40 ετών μειώνεται κατά ένα εκατοστό κάθε δέκα χρόνια. Αυτό οφείλεται στο ότι οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι χάνουν σταδιακά την ικανότητα αναπλήρωσης του νερού που χάνουν μέσα στην ημέρα.
Το βάρος αυξάνεται καθώς ο μεταβολικός ρυθμός μειώνεται με την ηλικία, αν κάποιος συνεχίζει να προσλαμβάνει τις ίδιες θερμίδες.
Τα μάτια χάνουν βαθμιαία μετά τα 40 την ικανότητα να προσαρμόζουν το σχήμα του οφθαλμικού φακού, ώστε να εστιάζει καλά στα κοντινά αντικείμενα, γεγονός που οδηγεί συχνά σε πρεσβυωπία.

Επιπλέον, μειώνεται η παραγωγή δακρύων, λεπταίνει ο αμφιβληστροειδής χιτώνας, ελαττώνεται η διαύγεια του οφθαλμικού φακού, οι κόρες των ματιών δεν ανταποκρίνονται καλά στα οπτικά ερεθίσματα και τα μάτια γίνονται ευαίσθητα στη λάμψη κάτι

Που Κάνει Επικίνδυνη Την Οδήγηση Το Βράδυ Στα Άτομα Ηλικίας Άνω Των 65 Ετών. 
Η ακοή επηρεάζεται από τα 30 και καθώς περνούν τα χρόνια, μειώνεται η ικανότητα να ξεχωρίζουμε τους διάφορους ήχους, κάτι που γίνεται εμφανές από την ηλικία των 50 ετών.

 Ένας στους τρεις ανθρώπους άνω των 60 ετών παρουσιάζει μερική απώλεια ακοής.
Η γεύση αρχίζει να μειώνεται γύρω στα 40 στις γυναίκες και στα 50 στους άντρες, καθώς μειώνεται ο αριθμός των γευστικών καλύκων στη γλώσσα.
Η αίσθηση της όσφρησης ελαττώνεται συνήθως μετά την ηλικία των 70 ετών.
Τα δόντια επηρεάζονται σημαντικά από τα γονίδια και την φροντίδα που τους παρέχουμε.

Η παραγωγή σιέλου μπορεί να μειωθεί καθώς μεγαλώνουμε με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα στοματικά βακτήρια, τα δόντια να γίνουν πιο εύθραυστα και να εμφανιστεί ξηροστομία.
H καρδιά χάνει προοδευτικά την δύναμη να ωθεί γρήγορα, μεγάλες ποσότητες αίματος σε όλο το σώμα, με αποτέλεσμα να κουραζόμαστε πιο εύκολα. Επιπλέον, τα αιμοφόρα αγγεία χάνουν την ελαστικότητά τους, ενώ την ίδια στιγμή συσσωρεύεται λίπος στα εσωτερικά τοιχώματα των αρτηριών. Έτσι, η καρδιά πρέπει να λειτουργεί πιο σκληρά για να τροφοδοτήσει με αίμα τον οργανισμό, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στην υπέρταση.

Η μείωση στην αποδοτικότητα της καρδιάς -είναι μεγαλύτερη για όσουν κάνουν καθιστική ζωή- αρχίζει γύρω στα 30 χρόνια και μέχρι τα 60 έχει μειωθεί περίπου στο μισό.
Το μέγεθος του εγκεφάλου και ο αριθμός των νευρικών κυττάρων ελαττώνονται με το πέρασμα του χρόνου, με αποτέλεσμα η μνήμη να γίνεται λιγότερο αποδοτική, τα αντανακλαστικά μας να μειώνονται και ο συντονισμός των κινήσεων να γίνεται πιο αργός.
Το πεπτικό σύστημα γίνεται λιγότερο αποδοτικό καθώς γερνάμε. Το εσωτερικό τοίχωμα των εντέρων μπορεί να μην απορροφά καλά τα θρεπτικά συστατικά, μειώνονται οι ουσίες που παράγουν το στομάχι, το λεπτό έντερο, το ήπαρ και το πάγκρεας για να γίνει η πέψη των τροφίμων. Ως επακόλουθο είναι η δυσπεψία, οι ανεπάρκειες θρεπτικών συστατικών και η δυσκοιλιότητα.
Με το πέρασμα του χρόνου, η ικανότητα του οργανισμού να διατηρεί στα φυσιολογικά επίπεδα την θερμοκρασία του μειώνεται, όπως και οι ανάγκες σε ύπνο.

Μπορεί επίσης να χρειάζεται κανείς περισσότερη ώρα για να αποκοιμηθεί, ενώ στις ηλικίες άνω των 75 ετών είναι πολύ συνηθισμένο να ξυπνάει κανείς αρκετές φορές το βράδυ.

Σίγουρα ενδιαφέρει τους ..μέλλοντας γονείς..

ΟΣΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΛΑΞΗ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΟΥΣ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΠΟΤΕ

Χιλιάδες γονείς κάθε χρόνο πληρώνουν τις ιδιωτικές τράπεζες βλαστοκυττάρων προκειμένου να εξασφαλίσουν την υγεία των παιδιών τους, αν κάποιο σοβαρό νόσημα εμφανιστεί στο μέλλον. Δεν γνωρίζουν, όμως, ότι τα βλαστοκύτταρα αυτά ιατρικώς αποκλείεται να χρησιμοποιηθούν στο παιδί τους, ότι σε ποσοστό έως 70% το αίμα που συλλέγεται πρέπει να απορριφθεί και ότι, στην πράξη, η προσφυγή σε ιδιωτικές τράπεζες μειώνει σημαντικά τις πιθανότητες να βρεθούν κατάλληλα βλαστοκύτταρα από άλλα παιδιά, αν κάποτε τα χρειαστούν για το δικό τους.

Τα τελευταία χρόνια μια νέα επιχειρηματική δράση αναπτύσσεται ραγδαία στην Ελλάδα. Πρόκειται για τις ιδιωτικές τράπεζες βλαστοκυττάρων, όπως είναι γνωστές στο ευρύ κοινό.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η χώρα μας διαθέτει ήδη το 20% των ιδιωτικών τραπεζών που λειτουργούν παγκοσμίως!

Σε συνεργασία αποκλειστικά με ιδιωτικά μαιευτήρια, οι τράπεζες αυτές προωθούν στους εξαιρετικά ευάλωτους γονείς την ιδέα να διαφυλάξουν βλαστοκύτταρα

(ο σωστός όρος είναι στελεχιαία κύτταρα ή αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα - δεν πρόκειται για βλαστοκύτταρα)

συλλέγοντας αίμα από τον ομφάλιο λώρο κατά τον τοκετό, με σκοπό να αντιμετωπιστούν αύριο σοβαρά προβλήματα υγείας των παιδιών τους, όπως π.χ. η λευχαιμία. Για τη διαδικασία λήψης, επεξεργασίας και φύλαξης, οι γονείς πληρώνουν περισσότερα από 2.000 ευρώ. Τα μισά περίπου αποτελούν αμοιβές μεσαζόντων.

Στην πραγματικότητα, όμως, από ιατρική άποψη αποκλείεται εντελώς η χρήση αυτών των κυττάρων για τα παιδιά στα οποία «ανήκουν», σε κάθε περίπτωση κακοήθους αιματολογικής νόσου, όπως η λευχαιμία!

Η αυτόλογη, όπως λέγεται, μεταμόσχευση είναι άχρηστη επειδή και τα κύτταρα που έχουν φυλαχθεί θα εξελιχθούν αργότερα σε λευχαιμικά.

Επομένως το άρρωστο παιδί δεν θα ωφεληθεί ποτέ από τα δικά του κύτταρα που φυλάσσονται(;) κάπου κατεψυγμένα. Θα χρειαστεί, προκειμένου να θεραπευτεί, κύτταρα από άλλο παιδί. Πώς και πού θα βρεθούν αυτά;

Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να εντοπιστούν συμβατά κύτταρα. Ωστόσο, οι ιδιωτικές τράπεζες δεν ασχολούνται με την ιστοσυμβατότητα των κυττάρων που φυλάσσουν.

Με τον τρόπο αυτό δεν συμμετέχουν στην παγκόσμια δεξαμενή μοσχευμάτων και μειώνουν τις πιθανότητες εύρεσης του κατάλληλου μοσχεύματος για όλους!

Δεν βοηθούν, δηλαδή, κανένα παιδί - ούτε καν αυτό για το οποίο πλήρωσαν οι γονείς. Οπως μας διαβεβαίωσε ο ειδικός συνεργάτης της τράπεζας βλαστοκυττάρων του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών, κ. Ανδρέας Παπασάββας, καμία ιδιωτική τράπεζα δεν συμμετέχει στο διεθνές δίκτυο αναζήτησης netcord.

Τελικά, στην πράξη, αυτό που κάνουν οι ιδιωτικές τράπεζες είναι να βλάπτουν τη δημόσια υγεία, καθώς αποσύρουν τα κύτταρα που συλλέγουν από την παγκόσμια δεξαμενή μοσχευμάτων, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται το έργο της ανεύρεσης.

Οταν οι γονείς ανακαλύψουν ότι ναι μεν πλήρωσαν τις 2.000 ευρώ, αλλά δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το αίμα του παιδιού τους για τη θεραπεία της λευχαιμίας του, θα είναι πολύ αργά...

Παράλληλα, από τα ΜΜΕ γίνεται μια συστηματική προβολή τού θέματος, στην οποία εμπλέκονται δυστυχώς και γιατροί «διεθνούς κύρους». Στο πλαίσιο αυτό, έως και καρδιές παραγόμενες από βλαστοκύτταρα βρίσκονται προ των πυλών (της φαντασίας!) οπότε η ψυχολογική πίεση προς τους γονείς διαρκώς αυξάνεται.

Από ηθικής, τέλος, απόψεως, η λογική των ιδιωτικών τραπεζών βλαστοκυττάρων εισάγει τους νόμους της αγοράς στο χώρο μοναδικών βιολογικών προϊόντων, καταργώντας την αρχή της αλληλεγγύης, όπως ισχύει, άλλωστε, στην αιμοδοσία ή τις μεταμοσχεύσεις οργάνων.

Κανείς δεν δίνει αίμα με στόχο να φυλαχθεί για τον εαυτό του. Καλύπτει ανάγκες άλλων, οι οποίοι θα καλύψουν τις δικές του αν χρειαστεί.

Ασφαλείς δημοσιογραφικές πληροφορίες φέρουν το υπουργείο Υγείας εμπλεκόμενο σε μια διαδικασία με τελικό σκοπό την κάλυψη των εξόδων διατήρησης βλαστοκυττάρων από τα ασφαλιστικά Ταμεία. Η δαπάνη θα ξεπεράσει τα 100 εκατ. ευρώ το χρόνο. Κάτι τέτοιο, αν συμβεί, θα είναι παγκόσμια πρωτοτυπία, καθώς οι περισσότερες χώρες κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Στη Γαλλία είναι απαγορευμένη η λειτουργία ιδιωτικών τραπεζών, ενώ αυστηρή σχετική ρύθμιση εισάγεται στην ισπανική νομοθεσία. Ακολουθούν και άλλες χώρες, ενώ, αντίθετα, ανεξέλεγκτη είναι η κατάσταση στην Ελλάδα, την Κύπρο αλλά και την Αγγλία, συχνά μέσω πολλών τραπεζών - επιχειρήσεων πίσω από τις οποίες ανακαλύπτει κανείς τους ίδιους ιδιοκτήτες.

«Στην πράξη, η Ελλάδα χρειάζεται περίπου 5.000 συλλογές (και όχι 100.000 το χρόνο!) στις ήδη λειτουργούσες δημόσιες τράπεζες, ώστε να καλύψει τις ανάγκες όλου του πληθυσμού. Στατιστικά, δηλαδή, με τον αριθμό αυτό καλύπτεται κάθε ιστολογικός τύπος», εξηγεί ο κ. Α. Παπασάββας. Αν, λοιπόν, το υπουργείο Υγείας χρηματοδοτήσει 3-4 δημόσιες τράπεζες με το ένα δέκατο των χρημάτων που σχεδιάζει να δωρίσει στις ιδιωτικές, μέσω των ασφαλιστικών Ταμείων, η Ελλάδα θα είναι διεθνώς πρωτοπόρος και κάθε παιδί θα βρίσκει το μόσχευμα που του χρειάζεται, στη δύσκολη ώρα.

Αντ' αυτού, οργανωμένα συμφέροντα προσπαθούν να στραγγαλίσουν τη δημόσια τράπεζα.

Τι θα έπρεπε να κάνει το υπουργείο Υγείας; Να δημιουργήσει και άλλες δημόσιες τράπεζες, να απαγορεύσει τη λειτουργία των ιδιωτικών και να υποχρεώσει τα ιδιωτικά μαιευτήρια να συνεργάζονται με αυτές, σύμφωνα με τις διεθνείς προδιαγραφές, εφόσον και οι γονείς το επιθυμούν, αμειβόμενα (αν πρέπει…) μόνο για τη διαδικασία λήψης του αίματος με ένα συμβολικό ποσόν το οποίο, βεβαίως, θα πρέπει να καλύπτουν τα ασφαλιστικά Ταμεία.

Είναι ακατάλληλα για τη λευχαιμία 

(Στέλιος Γραφάκος, παιδίατρος-αιματολόγος, διευθυντής της Μονάδας Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία»)

— Αν ένα παιδί πάσχει από λευχαιμία ή άλλη κακοήθη νόσο του αίματος η οποία απαιτεί μεταμόσχευση, μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη θεραπεία του τα λεγόμενα «βλαστοκύτταρα»;

— Ασφαλώς όχι. Η αυτόλογη μεταμόσχευση δεν έχει έννοια σε αυτές τις περιπτώσεις. Ψάχνουμε πάντα για συμβατό μόσχευμα από άλλο παιδί, υγιές, πιθανώς αδελφάκι. Εμείς έχουμε κάνει 19 μεταμοσχεύσεις στη μονάδα μας, χρησιμοποιώντας τις 9 φορές μόσχευμα από άλλα παιδιά που έχουμε βρει σε δημόσιες τράπεζες «βλαστοκυττάρων» –όπως είναι γνωστές– σε Αμερική, Ισπανία ή Ιταλία.

Για τις υπόλοιπες 10 χρησιμοποιήσαμε συμβατό μόσχευμα από αδελφό ή αδελφή.

— Η συντριπτική πλειονότητα των γονέων, όμως, προτιμούν τις ιδιωτικές τράπεζες. Τι αποτέλεσμα έχει αυτή η πρακτική;

— Στην πραγματικότητα τα «βλαστοκύτταρα» αυτά δεν μπορούν, όπως έχουν τα πράγματα, να χρησιμοποιηθούν για κανέναν. Εμείς δεν γνωρίζουμε την ιστοσυμβατότητά τους, επειδή οι ιδιωτικές τράπεζες δεν ασχολούνται με αυτό κι έτσι δεν μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε.

Τόσο η Αιματολογική Εταιρεία όσο και εγώ είμαστε εντελώς αντίθετοι με τις ιδιωτικές τράπεζες κι έχουμε κατ’ επανάληψη εκφράσει τις απόψεις μας στο υπουργείο Υγείας, χωρίς αποτέλεσμα. Πρόσφατα, απαγορεύτηκε και στην Ιταλία η λειτουργία τους. Η διεθνής τάση είναι υπέρ της κατάργησης των ιδιωτικών τραπεζών όπως λειτουργούν σήμερα.

 Πρέπει να αποκατασταθεί η κοινωνική αλληλεγγύη κι αυτό σημαίνει ότι τα «βλαστοκύτταρα» πρέπει να φυλάσσονται χωρίς κόστος για τον δότη και να είναι διαθέσιμα σε αυτόν που τα χρειάζεται με απόλυτη προτεραιότητα.

Αν τα «κρύβουμε» είναι μη χρησιμοποιήσιμα και δεν έχουμε τέτοια πολυτέλεια για πολύτιμα μοσχεύματα.

— Λέγεται ότι μπορούμε, στο μέλλον από βλαστοκύτταρα να φτιάξουμε ιστούς ή όργανα π.χ. καρδιές. Αυτός δεν είναι αρκετός λόγος για να δοθούν προς φύλαξη βλαστοκύτταρα;

— Πρόκειται για παραπληροφόρηση. Τα λεγόμενα βλαστοκύτταρα – δεν πρόκειται για βλαστοκύτταρα, αλλά για στελεχιαία ή αρχέγονα κύτταρα– δεν είναι κατάλληλα για τέτοιους σκοπούς.

Εκεί μπορούν να χρησιμοποιηθούν κύτταρα από τον μυελό των οστών του κάθε ασθενούς και, επομένως, δεν έχουμε ανάγκη το αίμα του ομφάλιου λώρου και τα κύτταρα που περιέχει.

Ηδη σε συνεργασία με το Ωνάσειο χρησιμοποιούμε τέτοιες τεχνικές σε εμφραγματίες και δεν είναι κάτι άγνωστο στην Ελλάδα.

Δεν έχει, όμως, καμία σχέση με τα «βλαστοκύτταρα»!

— Σύμφωνα με πληροφορίες, το υπ. Υγείας σκέπτεται να καλύψει τις δαπάνες φύλαξης βλαστοκυττάρων, μέσω των ασφαλιστικών Ταμείων. Τι γνώμη έχετε;

— Θεωρώ αδιανόητο κάτι τέτοιο. Προτιμώ να μην το σχολιάσω.

«Εκτός» του διεθνούς δικτύου μοσχευμάτων 

(Ανδρέας Παπασάββας, υπεύθυνος του Εργαστηρίου Ελληνικής Τράπεζας Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος)

— Συμμετέχουν οι ιδιωτικές τράπεζες «βλαστοκυττάρων» στο διεθνές δίκτυο αυτών των μοσχευμάτων;

— Οχι, γιατί δεν έχουν αντιγόνα ιστοσυμβατότητας κι έτσι δεν έχει νόημα η συμμετοχή τους. Αυτό εύκολα διαπιστώνεται από το netcord στο inventory του οποίου δεν υπάρχει καμία ιδιωτική τράπεζα.

— Ποιες τράπεζες συμμετέχουν στο netcord από την Ελλάδα;

— Μα υπάρχει μόνο μια δημόσια τράπεζα, η δική μας, στο Ιδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών, η οποία φυσικά συμμετέχει και συνεργάζεται on line.

Εμείς έχουμε προς το παρόν περίπου 500 μονάδες αίματος κι αν μπορέσουμε να τις κάνουμε 5.000 θα καλύπτουμε πρακτικά τις ανάγκες όλων των Ελλήνων. Φυσικά ακόμα περισσότερες είναι καλύτερα.

— Αν οι γονείς επιθυμούν να δώσουν στη δική σας, τη δημόσια τράπεζα, το αίμα, τι πρέπει να κάνουν;

— Δυστυχώς μέχρι στιγμής μπορούμε να πάρουμε το αίμα μόνο από το «Ελενα» και το Αττικό νοσοκομείο. Με τα ιδιωτικά μαιευτήρια δεν υπάρχει σχετική σύμβαση, ούτε είναι εύκολο να υπάρξει, αφού σ’ εμάς η όλη διαδικασία γίνεται απολύτως δωρεάν. Εξάλλου, χρειάζεται εξειδικευμένο προσωπικό για τη λήψη του αίματος, εκπαιδευμένο και πιστοποιημένο από την τράπεζα. Αν, παρόλα αυτά επιμείνουν οι γονείς, μπορεί να βρεθεί λύση. Θα πρέπει, πάντως, να γνωρίζουν ότι υπάρχουν πάνω από 50% πιθανότητες να απορριφθεί το αίμα ως ακατάλληλο.

Φυσικά, εμείς ειδοποιούμε τους γονείς σχετικά. Πάνω απ’ όλα πρέπει να καταλάβουν οι γονείς ότι μόνο οι δημόσιες τράπεζες που συμμετέχουν στο netcord μπορούν να βοηθήσουν το παιδί τους αν χρειαστεί.

Επομένως, η φύλαξη αίματος σε ιδιωτικές τράπεζες χωρίς ιστοσυμβατότητα και, φυσικά, εκτός netcord, ουσιαστικά μειώνει τις πιθανότητες ή, έστω, αυξάνει σημαντικά τη δυσκολία να βρεθεί το κατάλληλο μόσχευμα ή τα κατάλληλα μοσχεύματα, αφού συχνά χρειάζονται παραπάνω από ένα.

Δηλαδή, οι γονείς πληρώνουν χωρίς λόγο και εφησυχάζουν αδικαιολόγητα.

Ελεγχος μόνο από δημόσιες τράπεζες 

(Αικατερίνη Σταυροπούλου-Γκίκα, διευθύντρια του Ανοσολογικού Τμήματος και Εθνικού Κέντρου Ιστοσυμβατότητας στο « Γ. Γεννηματάς», διευθύντρια της Τράπεζας Βλαστοκυττάρων του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών)

Τις διαδικασίες που απαιτούνται και τα προβλήματα που παρουσιάζονται στην πράξη, μας εξηγεί η κ. Αικατερίνη Σταυροπούλου-Γκίκα.

«Το αίμα που συλλέγεται από τον ομφάλιο λώρο κατά τον τοκετό πρέπει να οδηγηθεί προς επεξεργασία στις τράπεζες εντός 24 ωρών.

Αν αυτό δεν συμβεί, οι πιθανότητες να καταστραφεί είναι πολύ μεγάλες.

Πρακτικά, ύστερα από 48 ώρες το αίμα απορρίπτεται.

Ποιος διασφαλίζει ότι η συλλογή και η μεταφορά ακολουθούν τις διεθνείς προδιαγραφές;

Ποιος διασφαλίζει ότι όλα τα εμπλεκόμενα άτομα είναι ειδικώς πιστοποιημένα, όπως διεθνώς απαιτείται;

Δυστυχώς κανείς.

Ας υποθέσουμε, όμως, ότι όλα έγιναν σωστά και το αίμα έφτασε στην τράπεζα όπως πρέπει. Εκεί ελέγχεται ως προς την ποσότητα αλλά, κυρίως, ως προς τον απόλυτο αριθμό τών λευκοκυττάρων που περιέχει.

 Αν ο αριθμός αυτός είναι ανεπαρκής, το αίμα απορρίπτεται ως ακατάλληλο.

Στην περίπτωση που θα κριθεί κατάλληλο, ακολουθεί επεξεργασία με σκοπό τη μείωση του τελικού όγκου στα 20ml, προκειμένου να καταψυχθεί,

διατηρώντας όλα τα αρχέγονα κύτταρα.

Παράλληλα, δείγμα από το τελικό αυτό στάδιο κρατείται για μικροβιολογικό έλεγχο και ιστοσυμβατότητα - αλλά μόνο από τις δημόσιες τράπεζες!

Οι γονείς-πελάτες των ιδιωτικών τραπεζών πιστεύουν ότι δίνοντας αίμα έχουν εξασφαλίσει ότι αυτό υπάρχει και διατηρείται για το παιδί τους, αν το χρειαστεί.

Στην πραγματικότητα, όμως, σε ποσοστό 50-70% των περιπτώσεων, το αίμα απορρίπτεται ως ακατάλληλο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μια συγκεκριμένη ημέρα, στο Ιδρυμά μας, απορρίφθηκαν 5 στις 5 συλλογές αίματος (απόρριψη 100%), ενώ 20 στις 25 απορρίφθηκαν σε αντίστοιχη τράπεζα της Βαρκελώνης (απόρριψη 80%).

Στατιστικά, 5 έως 7 στους 10 γονείς πληρώνουν για κάτι που δεν υπάρχει!

Εξάλλου, η ποσότητα που τελικώς φυλάσσεται, δηλαδή τα 20ml, επαρκούν, αν χρειαστούν, με βάση το σωματικό βάρος, για παιδιά ηλικίας μέχρι 7-8 ετών.

Από μια δημόσια τράπεζα είναι δυνατόν να συνδυαστούν περισσότερα του ενός ιστοσυμβατά μοσχεύματα για τον ίδιο ασθενή.

Με τη λογική, όμως, ότι ο καθένας πληρώνει και συντηρεί τα δικά του σε ιδιωτική τράπεζα, αυτό είναι, προφανώς, αδύνατον μια και δεν προσδιορίζεται η ιστοσυμβατότητα».

(Πηγή: "Καθημερινή", 27/5/2007)

Περίεργος μύθος το προστατικό αντιγόνο..

Η.. Δήθεν Πρόληψη Του Καρκίνου Του Προστάτη, Μέσω Της Εξέτασης PSA.

Στις 10 Μαρτίου 2010, στους New York Times,

o Richard J. Ablin,

o «εφευρέτης» της εξέτασης PSA, δημοσίευσε ένα συνταρακτικό κείμενο, αποσπάσμα του οποίου παρατίθεται:Λέει λοιπόν

o Richard J. Ablin,

«Κάθε χρόνο περίπου 30 εκατομμύρια Αμερικανοί

Υποβάλλονται Σε Έλεγχο Της Τιμής Του Προστατικού Τους Αντιγόνου (PSA), ενός ενζύμου που παράγεται από τον προστάτη αδένα.

Η μέτρηση αυτή, η οποία από το 1994 φέρει την έγκριση του FDA, είναι η πιο διαδεδομένη μέθοδος διάγνωσης καρκίνου του προστάτη.

Η δημοτικότητα της συγκεκριμένης εξέτασης έχει οδηγήσει σε μία Δαπανηρότατη Και Άνευ Προηγουμένου Υγειονομική Πανωλεθρία,

κάτι που δυστυχώς γνωρίζω από πρώτο χέρι επειδή ...

Ήμουν Εγώ Ο Άνθρωπος Που Το 1970 Ανακάλυψε Το Τεστ PSA  

Την επόμενη φορά που θα ακούσετε τα ειδησιογραφικά πρακτορεία, να μεταδίδουν τα τελευταία νέα για τον καρκίνο του προστάτη,

σκεφθείτε το εξής:

η πιθανότητα ένας άντρας να διαγνωσθεί με καρκίνο του προστάτη είναι 16%,

όμως η πιθανότητα να πεθάνει από τέτοιον καρκίνο είναι μόνο 3%. Αυτό συμβαίνει, όχι τόσο επειδή ο καρκίνος του προστάτη θεραπεύεται, αλλά επειδή η πλειοψηφία αυτών των καρκίνων

μεγαλώνει τόσο αργά που

ένας άντρας είναι πολύ πιο πιθανό να πεθάνει απο ο,τιδήποτε άλλο παρά από καρκίνο του προστάτη.

Η Προβλεπτική Αξία Του PSA Θυμίζει Κορώνα Γράμματα.

Έχω κουραστεί να επαναλαμβάνω ότι η εξέταση PSA

δεν είναι σε θέση να ανιχνεύσει τον καρκίνο του προστάτη.

Ακόμα χειρότερα, δεν μπορεί να ξεχωρίσει ποιος καρκίνος είναι απειλητικός για τη ζωή και ποιος όχι.

Το Μόνο Που Κάνει Είναι Να Προσδιορίζει Τα Επίπεδα Του Αντιγόνου Στο Αίμα.

Λοιμώξεις, διάφορα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα π.χ.

η ιμπου-προφένη, καλοήθη πρηξίματα του προστάτη, είναι όλα ικανά να ανεβάσουν τις τιμές του PSA,

χωρίς κανένα από αυτά να προκαλεί καρκίνο.

Αντιθέτως, άντρες με χαμηλό PSA μπορεί να κρύβουν στον προστάτη τους επικίνδυνες κακοήθειες, ενώ άλλοι με υψηλές τιμές μπορεί να είναι υγιέστατοι.
 Εδώ και λίγο καιρό η ιατρική κοινότητα έχει αρχίσει να γυρνά την πλάτη της στον προληπτικό έλεγχο του PSA.

Πέρυσι δημοσιεύθηκαν στο έγκριτο περιοδικό New England Journal of Medicine τα αποτελέσματα δύο πολύ μεγάλων κλινικών δοκιμών που έγιναν για να δοθεί απάντηση στο ερώτημα:

 αν το τεστ PSA μειώνει την πιθανότητα θανάτου από καρκίνο του προστάτη.

Η αμερικανική δοκιμή έδειξε ότι η εξέταση δεν είχε κανένα αντίκτυπο στη μείωση των θανάτων σε άντρες άνω των 55 ετών, ενώ η ευρωπαϊκή μελέτη στοιχειοθέτησε μία μικρή μείωση του αριθμού των θανάτων, βρήκε όμως ότι :

πρέπει να υποβάλλονται σε θεραπεία σαράντα οκτώ άτομα για να... σωθεί η ζωή του ενός.

Τα υπόλοιπα σαράντα επτά, ως αποτέλεσμα της εγχείρησης ή της ακτινοβολίας, μάλλον έχουν διαγράψει τον εαυτό τους από τη λίστα του σεξουαλικά ενεργού πληθυσμού ή τρέμουν στην ιδέα της απουσίας τουαλέτας σε απόσταση λίγων μέτρων.
Πολλοί από τους αρχικούς υποστηρικτές της εξέτασης, μεταξύ των οποίων και ο Thomas Stamey, εξέχον ουρολόγος από το Πανεπιστήμιο Stanford, εκφράζονται πλέον ανοιχτά εναντίον του συστηματικού προληπτικού ελέγχου PSA, ενώ τον προηγούμενο μήνα η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία συνέστησε περισσότερη σύνεση στη χρήση.

Γιατί λοιπόν χρησιμοποιείται ακόμα;

Για δύο πολύ απλούς λόγους:

 αφενός οι φαρμακευτικές εταιρείες συνεχίζουν να διαλαλούν την πραμάτεια τους και αφετέρου διάφοροι σύλλογοι αναξιοπαθούντων οργανώνουν εκστρατείες ευαισθητοποίησης υπέρ της πρώιμης διάγνωσης, παροτρύνοντας τους άντρες να υποβάλλονται συστηματικά σε προληπτικό έλεγχο.

Ακόμα και τώρα η Αμερικανική Εταιρεία Ουρολόγων δεν ντρέπεται να συνιστά τακτικό προληπτικό έλεγχο, τη στιγμή που το Εθνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο αποφεύγει να πάρει θέση, δηλώνοντας ότι οι αποδείξεις είναι ακόμα ανεπαρκείς.
Όταν ανακάλυψα το τη μέθοδο ελέγχου PSA ποτέ δε μπορούσα να φανταστώ ότι, τέσσερις δεκαετίες αργότερα, θα οδηγούσε σε μία κερδοσκοπική φρενίτιδα με καταστροφικές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία.

Η ιατρική κοινότητα πρέπει να δει την αλήθεια κατάματα και να σταματήσει να παραπέμπει τους άντρες για εξέταση PSA άνευ λόγου.

Έτσι, όχι μόνο θα εξοικονομηθούν δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά και εκατομμύρια άνθρωποι θα γλυτώσουν από περιττές και βασανιστικές «θεραπείες».